Reacher waar ben je?

Ik kijk altijd uit naar iedere nieuwe Lee Child. De laatste boeken vielen echt enorm tegen. Het echte Reacher gevoel is daar wel af. Ik was dan ook erg benieuwd naar Exitstrategie en had goede hoop dat het goed zou komen. Dat was helaas tegen beter weten in.
De personages in Exitstrategie zijn vlak (ook Reacher) en echt uitgewerkt zijn ze niet. Ze komen en gaan, hebben geen duidelijke rol en de uiteindelijke badguy is een lachertje.. Het verhaal kabbelt opnieuw een beetje voort met nietszeggende acties en gebeurtenissen, met weinig (eigenlijk geen) spanning en op den duur had ik zoiets wanneer zien we Reacher weer schitteren? Het verhaal (verhaallijn) vond ik erg tegenvallen. Zelfs voor een Reacher verhaal had het erg weinig diepgang en leek het meer een opsomming van feiten. Reacher leek meer een figurant t.o.v. Gilmour die zogenaamd gered moet worden door Reacher, maar die zich in het verhaal heel aardig zelf redt. Dat maakt de hulp,van Reacher ongeloofwaardig. Er wordt teveel gerekt en de spanning wil maar niet komen. Een scène (einde van het boek) voor een mijningang moest ik meerdere keren lezen om te begrijpen wat er nu precies gebeurde. Dat kan ook komen omdat ik toen het boek zo snel mogelijk uit wilde hebben. In het kort: geen spanning, een flinterdun verhaal, een Reacher die niet uit de verf komt en haast gevechten opzoekt (maar er niet echt zin in heeft) om de lezer zijn of haar ‘Reacher moment’ te gunnen, toevalligheden die er te dik op liggen. Nee, het was weer geen Reacher-feestje. Ik kom daarom helaas maar tot 2 sterren voor Exitstrategie. Niet voor het eerst had ik bij een Reacherboek het gevoel dat ik blij was dat het uit was. En dat kan toch niet de bedoeling zijn? Toch gaan we de volgende Reacher weer lezen in de hoop en de verwachting dat de oude Reacher weer herleeft. Dat moet toch ooit weer gebeuren?

Redactie: ****
Geloofwaardigheid: **
Plot: **
Personages: **
Spanning: *
Vermaak: **
Gemiddeld: 2,1* (is 2,0* afgerond)