Lezersrecensie
Personaficatie van de voorheen genummerde slachtoffers
Wally de Lang “De razzia’s van 22 en 23 februari 1941 in Amsterdam” - Het lot van van 389 Joodse mannen.
Uitgegeven door Atlas Contact 2021.
Wat is er te zeggen over alweer een boek over de tijden rondom de tweede wereldoorlog ?
Nou ... heel veel eigenlijk ... Eindelijk is er weer eens een boek verschenen dat verder gaat dan alleen maar data, nummers en andere statistieken.
De februari staking van 1941 mag dan wel één van de meest bekende gebeurtenissen zijn, maar zeker niet de meest omstreden. Want nog geen eens een paar maanden later werd er door de bezetters weer een grote razzia uitgevoerd, en over al die andere, misschien kleinschaliger ... maar net zo desastreus leest U hier dan ook over. Het meest dat mij aanspreekt is dat er nu ook veel namen en getuigenissen, en zelfs foto’s, aan te pas komen. Zodat je echt kan lezen hoe het dus voelt hoe complete gezinnen uiteengerukt worden. Even op bezoek gaan bij ..., even terug van je werk ..., even op de verkeerde plaats en tijdstip. De razzia’s en vooral de slachtoffers (en hun familie) hebben nou echt een naam gekregen en niet zo maar een nummer als voorheen. Er wordt niet alleen over de februaristaking geschreven, maar ook over de jaren dertig toen het ‘gezeur’ al begon in Nederland, omdat verscheidene ‘politieke’ groeperingen zich gingen mengen op de straten en de confrontaties zochten met - in hun ogen- de minderheden. Toen konden de burgers en de politie plus overheid nog zelf optreden, maar nadat de bezetter uiteindelijk in 1940 steeds meer haar tentakels uiteen gezet had in de lage landen, werd het pas echt hard tegen hard. En als er dan ook nog eens vele verraders actief zien, dan wordt dat er niet makkelijker op om de dans te ontspringen naar de vrijheid. Nogmaals ... omdat er van (bijna) iedereen nou eindelijk na een tachtigtal jaren later wel een naam bekend is plus de daarbij behorende gebeurtenissen, leest dit niet als een naslagwerk, maar meer als een dagboek ... alsof je je waant tussen het alledaagse leven in die tijd.
Uitgegeven door Atlas Contact 2021.
Wat is er te zeggen over alweer een boek over de tijden rondom de tweede wereldoorlog ?
Nou ... heel veel eigenlijk ... Eindelijk is er weer eens een boek verschenen dat verder gaat dan alleen maar data, nummers en andere statistieken.
De februari staking van 1941 mag dan wel één van de meest bekende gebeurtenissen zijn, maar zeker niet de meest omstreden. Want nog geen eens een paar maanden later werd er door de bezetters weer een grote razzia uitgevoerd, en over al die andere, misschien kleinschaliger ... maar net zo desastreus leest U hier dan ook over. Het meest dat mij aanspreekt is dat er nu ook veel namen en getuigenissen, en zelfs foto’s, aan te pas komen. Zodat je echt kan lezen hoe het dus voelt hoe complete gezinnen uiteengerukt worden. Even op bezoek gaan bij ..., even terug van je werk ..., even op de verkeerde plaats en tijdstip. De razzia’s en vooral de slachtoffers (en hun familie) hebben nou echt een naam gekregen en niet zo maar een nummer als voorheen. Er wordt niet alleen over de februaristaking geschreven, maar ook over de jaren dertig toen het ‘gezeur’ al begon in Nederland, omdat verscheidene ‘politieke’ groeperingen zich gingen mengen op de straten en de confrontaties zochten met - in hun ogen- de minderheden. Toen konden de burgers en de politie plus overheid nog zelf optreden, maar nadat de bezetter uiteindelijk in 1940 steeds meer haar tentakels uiteen gezet had in de lage landen, werd het pas echt hard tegen hard. En als er dan ook nog eens vele verraders actief zien, dan wordt dat er niet makkelijker op om de dans te ontspringen naar de vrijheid. Nogmaals ... omdat er van (bijna) iedereen nou eindelijk na een tachtigtal jaren later wel een naam bekend is plus de daarbij behorende gebeurtenissen, leest dit niet als een naslagwerk, maar meer als een dagboek ... alsof je je waant tussen het alledaagse leven in die tijd.
1
Reageer op deze recensie
