Een bevreemdende reis

In Het kind in de golven neemt Michel Bussi de lezer mee op een bijzondere en soms bevreemdende reis. Het is geen boek dat je meteen kan plaatsen: is het een roman, een thriller of iets daartussen?

Maddi leeft samen met haar bijna tienjarige zoon Esteban in een kuststadje in Frankrijk. Ze hebben een hechte band en volgen dagelijks een vast ritueel: samen naar het strand, een ochtendduik en daarna haalt Esteban vers stokbrood bij de bakker. Tot op de dag van zijn tiende verjaardag. Op die dag komt hij niet meer thuis.

Tien jaar later keert Maddi terug naar datzelfde strand, waar ze tot haar grote verbijstering een jongen ziet die als twee druppels water op Esteban lijkt. Ze is ervan overtuigd: dit móét haar zoon zijn. De jongen, Tom, woont met zijn moeder een heel stuk verder in Frankrijk en Maddi besluit hem op te sporen en in zijn buurt te gaan wonen.

Vanaf dat moment raakt ze geobsedeerd door Tom. Ze gelooft dat hij de reïncarnatie van Esteban is en laat zich meeslepen door haar eigen overtuiging. Wat volgt is een steeds verontrustender zoektocht, die meer losmaakt dan ze ooit had kunnen vermoeden.

Het kind in de golven is niet de makkelijkste leeservaring. Het verhaal start traag en blijft lang hangen in het emotionele aspect rond Maddi en Esteban. De thrillerkant van het boek laat lang op zich wachten en pas op het einde valt alles op zijn plaats. Die plottwist is knap bedacht, maar komt misschien wat te laat.

Toch blijft het een bijzonder boek. Wie houdt van goed opgebouwde verhalen met een originele insteek en wie geduld heeft tot het einde, zal deze roman-thriller zeker weten te waarderen.