Veel verdriet maar ook veel moois

"Een vrouw is meer dan alleen een container voor kinderen en verdriet". Deze zin, aan het einde van het boek, vat samen van waar het boek over gaat. Er is veel verdriet in het boek, vaak verdriet over kinderen, maar uiteindelijk gaat dit boek meer over moederschap. Er is ook veel over racisme en de genocide die Europese Amerikanen hebben gepleegd op inheemse Amerikanen, en er wordt aan herinnerd dat dit tot vrij recent nog doorging (en natuurlijk zijn de houdingen er nog steeds). Deze gedeelten zijn moeilijk te lezen, maar het is goed om iedereen aan deze feiten te herinneren, vooral gezien de pogingen van sommige Amerikanen recentelijk om de geschiedenis te herschrijven.
Delen van het boek waren een beetje overdreven sentimenteel naar mijn smaak, maar dat werd gecompenseerd door een botanicus als een belangrijk (zij het secundair) personage (omdat ik zelf botanicus ben).