Gemengd impressie

Ik had zeer gemengde gevoelens bij dit boek.

Enerzijds zijn haar observaties van haar muizenkolonies erg interessant, en heeft ze boeiende inzichten in hun gedrag. Anderzijds is het antropomorfisme extreem. Ze projecteert haar eigen ideologie op de muizen, waardoor ze niet meer als muizen op zichzelf kunnen bestaan. Het meest opvallende voorbeeld is wanneer ze beweert dat ze ecofeministen zijn. Dit zijn muizen in gevangenschap, die nooit een natuurlijk ecosysteem hebben ervaren, en ze leven in een (onnatuurlijke) kolonie met alleen vrouwtjes, dus ze hebben nooit een mannetje gezien. Hoe kunnen ze dan in vredesnaam ecofeministen zijn?

Ook vond ik het verband met long covid erg vergezocht. Het gedeelte daarover leek eigenlijk helemaal niets met de muizen te maken te hebben.

Het hoofdstuk over dierenrechten was wel interessant en prikkelend, vooral omdat het niet mijn standpunt is en in veel opzichten heel radicaal. Wilde muizen zijn zeker niet veganistisch en eten met plezier insecten en andere dierlijke eiwitbronnen.

De gedichten vond ik wel leuk, dat was iets anders.