De verwijtende vinger van een man vindt een vrouw altijd.

In het begin was dit boek een moeilijk boek te lezen. Maar na vijftig pagina's vond ik het boek steeds interessanter. Het is geen vrolijk boek. De personages lijden onophoudelijk en alles gaat fout in hun levens. Als je kijkt naar wat er recent in Afghanistan is gebeurd, met de Taliban als machthebbers, is er weinig reden voor optimisme. 
Khaled Hosseini meedogenloos laat zien de vreselijke effecten van een extreem paternalistisch maatschappij op de vrouwen van  Afghanistan. Het boek bracht The Handmaid's Tale bij me op. "De verwijtende vinger van een man vindt een vrouw altijd. Altijd". 
Hij toont ook de ellende van vluchtelingen, die moeten beslissen wat ze mee kunnen nemen - niet vijf boeken kiezen voor een verlaten eiland als leuke oefening, maar in het echt.
Er zijn wel mooie momenten, bijvoorbeeld als Lailia en Marian echt elkaar zien voor de eerste keer, maar het boek heeft veel gruwelijke momenten. Dit boek is niet luchtig, maar het leert je wel empathie voor vluchtelingen te voelen, en dat is heel waardevol.