Oppervlakkig is het woord

Dit is het eerste boek dat ik van Lee Child heb gelezen. Ik begon er met goede moed aan en werd bij de eerste hoofdstukken meteen gegrepen. Wilde weten waarom gebeurde wat er gebeurde.

Jammer genoeg hoe verder ik in boek kwam, hoe oppervlakkiger voor mij begin te voelen. Het werd voorspelbaar wat er ging gebeuren. Je wist dat ze het “alfabet” gewoon afwerkte om bij hun eind doel te komen.

Misschien dat de schrijfstijl van deze heren ook niet voor mij weggelegd is. Ondanks de vlotte schrijfstijl voelde het of iemand ook op de vertraging drukte. Alles voelde oppervlakkig aan.

Ik vond mr Reacher ook een grote stijve hark. Hij kwam meer over als een soort robot dan als mens. Het voelde of hij geen gevoelens had. Dat hielp ook soms niet mee met lezen.

De plottwist op het einde is wel goed over nagedacht. Was het onverwacht? Nee dat zeker niet. Kon de grote lijnen wel raden.

Als je een boek zoekt met spanning, achtervolgingen, sensatie en van thrillers houd. Is het zeker een aanrader.

Voor mij zijn deze boeken niet weggelegd. Toch leuk om werd van nieuwe schrijvers te ontdekken.