Betoverend mooie roman!

Heel kort samengevat in mijn woorden: over een diepe vriendschap tussen twee jongens die opgroeien in Beet Hakerem in Jeruzalem en de betekenis en noodzaak van de verbeeldingskracht en naïviteit om te (over)leven.

Wat citaten die mij soms tot tranen toe roerden:

“Met de jaren had hij geleerd zich te positioneren tussen de vleugels van het niet-weten, op een plek waar de dingen vaag waren en de details alle kanten op konden, en vandaar zag hij zonder te zien, begreep hij een beetje maar hield op met begrijpen voordat hem teveel duidelijk zou worden; hij had zich, onbewust, geoefend in het neutraliseren van zijn nieuwsgierigheid en van de gemeenschappelijke neiging van Joel en hem de lagen van de misleiding en het veinzen af te pellen en tot ‘’de wezenlijke kern’ te komen, zoals ze dat noemden. Hij vreesde het moment van volstrekte helderheid dat je niet kon tegenspreken.”

“De pijn, de mislukkingen, de angsten en vooral de hulpeloosheid van de weinige mensen van wie hij echt hield, brachten hem zo in paniek dat hij hen niet werkelijk kon helpen; paradoxaal genoeg bood hij juist meer hulp aan mensen die hem minder na stonden.”

“Het bewustzijn, als je daar de controle over hebt verloren en het gaat tegen je te keer, dan is dat niet meer te herstellen, dat gaat niet meer.”

“Het is je naïviteit die je beschermt, daardoor ben je hieruit gekomen”

“Hij vraagt zich af of dat is wat hij geleerd heeft in de loop der jaren, ontsnappen aan een plek terwijl hij er nog steeds is, dat zijn angst en die van Joel om opgesloten te raken in een leven dat geen andere mogelijkheden bood nog steeds in hem nestelt, maar dat hij een plek heeft gecreëerd waar hij zich altijd kan terugtrekken, terwijl Joel zo’n plek niet had, en hem daarom bekeek met een mengeling van bewondering en minachting.”

“We doen alsof we hen willen opmonteren, hun hoop willen schenken, maar in werkelijkheid willen we dat allemaal niet horen, we hebben liever dat de dood ons een beetje verrast, ook als alle bewijzen voor het oprapen liggen.”

“Ze wilden dat hij zou bestaan, en Joel wilde dat niet, want uiteindelijk was hij degene die op zijn kinderbed lag, naar het plafond keek en de dingen zag die hij zag, en niet meer wilde zien.”