Lezersrecensie
De Apocalyps is nabij
Na ‘De Heraklesmoorden’ is ‘De Valhallamoorden’ het volgende deel in de serie rond de mythosmoorden.
‘Hij’ ziet zichzelf als een ‘geest’, een ‘monster’, een ‘bevrijder’. De lezer kent hem als de kale man met helderblauwe ogen. ‘Hij’ is Wodan of Odin en wil een revolutie ontketenen. Verandering moet er komen!
De thriller kaapt onmiddellijk al je aandacht. Na zijn metamorfose, staat ‘hij’ aan een nieuw begin. Gruwelijke moorden die onrust zaaien in het Leuvense teisteren de zintuigen: in geuren en kleuren dringen de Valhallamoorden je neusgaten binnen en branden de beelden zich op je netvlies. Woorden transformeren moeiteloos in beelden. De auteur trekt alle registers open en het resultaat is een heel zintuiglijk verteld verhaal waarin de betekenis van het woord ‘goor’ naar een hoger level wordt getild.
De Valhallamoorden lezen als een film. Korte hoofdstukken zorgen voor vlot in elkaar overvloeiende scènes. De figuren bovenaan elk nieuw hoofdstuk versterken het beeldende karakter van het boek. Olbrechts’ pen is een reservoir van waaruit de meest verscheiden woorden moeiteloos de bladzijden bereiken. Soms poêtisch, dikwijls gruwelijk, af en toe ook best gekke en onverwachte woordcombinaties in één zin, maar nooit saai. (‘Kwak’ jij wel eens je ‘delicate’ kont op een chauffeursstoel?)
De gedetailleerde en in-frisse-jasjes-gestoken beelden verso de gruwel gesuggereerd in misdaad en woord geven een heel eigen karakter aan de schrijfstijl van Alexander Olbrechts die niet gespeend blijft van humor tot in het meest zwartgallige toe.
Verschillende verhaallijnen lopen parallel. Rudi Smeets’ thuissituatie die voer geeft voor speculatie; de gruwelmoorden in het Leuvense die evolueren naar een explosief einde en het mythologische verhaal rond de noordse oppergod Odin, alles werd mooi met elkaar verweven in een plot dat aan hoog tempo voortsnelt. Dat er slechts twee dagen tot Ragnarök resten, doet de doemklok nog luider tikken. De onvoorspelbaarheid van de daden en de motieven van ‘de slachter der titanen’ boeien tot op de laatste bladzijden.
Ben je niet al te bang hartig, kan je om de zoveel tijd een misselijkmakende stomp in de maag aan en hou je van een goed opgebouwd verhaal waarin de spanning en het mysterie tot op het einde volgehouden worden? ‘De Valhallamoorden’ is dan zeer waarschijnlijk jouw cup of tea.
4.5*
‘Hij’ ziet zichzelf als een ‘geest’, een ‘monster’, een ‘bevrijder’. De lezer kent hem als de kale man met helderblauwe ogen. ‘Hij’ is Wodan of Odin en wil een revolutie ontketenen. Verandering moet er komen!
De thriller kaapt onmiddellijk al je aandacht. Na zijn metamorfose, staat ‘hij’ aan een nieuw begin. Gruwelijke moorden die onrust zaaien in het Leuvense teisteren de zintuigen: in geuren en kleuren dringen de Valhallamoorden je neusgaten binnen en branden de beelden zich op je netvlies. Woorden transformeren moeiteloos in beelden. De auteur trekt alle registers open en het resultaat is een heel zintuiglijk verteld verhaal waarin de betekenis van het woord ‘goor’ naar een hoger level wordt getild.
De Valhallamoorden lezen als een film. Korte hoofdstukken zorgen voor vlot in elkaar overvloeiende scènes. De figuren bovenaan elk nieuw hoofdstuk versterken het beeldende karakter van het boek. Olbrechts’ pen is een reservoir van waaruit de meest verscheiden woorden moeiteloos de bladzijden bereiken. Soms poêtisch, dikwijls gruwelijk, af en toe ook best gekke en onverwachte woordcombinaties in één zin, maar nooit saai. (‘Kwak’ jij wel eens je ‘delicate’ kont op een chauffeursstoel?)
De gedetailleerde en in-frisse-jasjes-gestoken beelden verso de gruwel gesuggereerd in misdaad en woord geven een heel eigen karakter aan de schrijfstijl van Alexander Olbrechts die niet gespeend blijft van humor tot in het meest zwartgallige toe.
Verschillende verhaallijnen lopen parallel. Rudi Smeets’ thuissituatie die voer geeft voor speculatie; de gruwelmoorden in het Leuvense die evolueren naar een explosief einde en het mythologische verhaal rond de noordse oppergod Odin, alles werd mooi met elkaar verweven in een plot dat aan hoog tempo voortsnelt. Dat er slechts twee dagen tot Ragnarök resten, doet de doemklok nog luider tikken. De onvoorspelbaarheid van de daden en de motieven van ‘de slachter der titanen’ boeien tot op de laatste bladzijden.
Ben je niet al te bang hartig, kan je om de zoveel tijd een misselijkmakende stomp in de maag aan en hou je van een goed opgebouwd verhaal waarin de spanning en het mysterie tot op het einde volgehouden worden? ‘De Valhallamoorden’ is dan zeer waarschijnlijk jouw cup of tea.
4.5*
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Anita
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
