Lezersrecensie
De enige manier om de schijnveiligheid te ontworstelen, is afstand nemen.
“Het gevoel dat ze de regie over haar leven kwijtraakt, is beklemmend; verstikkend zelfs. Overmand worden door gevoelens van anderen belet de staat van zijn die ze verlangt”.
Niet iedereen wil graag een teruggetrokken bestaan leven in een dorpje waar iedereen elkaar in de gaten houdt, maar Rachel moet door haar onrustige verleden deze keuze wel maken. Ze kocht van haar erfdeel een stuk grond, twee gebouwen en een loods in Bretagne. Om wat geld te verdienen en in haar onderhoud te voorzien, verhuurt ze kamers en vermaakt ze haar gasten met (spirituele) workshops. Heeft ze nu wel de rust die ze graag wil? Nee. Er worden achter haar rug plannen gemaakt om een snelweg op haar grond te bouwen en als dat nog niet genoeg is, staat haar zeventienjarige dochter opeens bij haar op de stoep en verschijnt haar verloren broer op het toneel. Welk geheim draagt Rachel met haar mee? Kan ze uit de wurggreep van haar verleden ontsnappen?
Revanche (2023) van Suzanna Esther (1966) wordt omschreven als een psychologische thriller. De schrijfster heeft veel ervaring met het creëren van psychologisch spannende verhalen, te zien aan haar groeiende oeuvre met veel positieve recensies en leeservaringen. Het is vanzelfsprekend dat ze in haar nieuwe boek haar lezers probeert te vereenzelvigen met haar personages. Dit heeft ze succesvol gedaan. De roman ademt spanning en hoe dieper de lezer in het verhaal zit, hoe sterker het een belevenis wordt, soms zelfs onderdrukkend en desoriënterend.
De kracht van het boek zit echter in de aandacht die Suzanna Esther in haar plot heeft gestoken en in de behandeling van grote thema’s uit het leven, zoals liefde, angst en de dood. Een groot deel van de thrillerschrijvers geeft een boodschap aan hun lezers mee en dit maakt hun boeken moralistisch. Het ligt er vaak te dik bovenop, waardoor het de lezer wegstoot. Suzanna Esther heeft gekozen haar boek geen boodschap te geven. Sterker nog: Je kunt als lezer niet bepalen wie goed en kwaad is, want die scheidslijn is heel dun in haar verhaal. Goede thrillers zijn niet rechtlijnig en Revanche behoort dus duidelijk tot deze categorie. Het boek gaat niet over het clichématige probleem van het oplossen van een moord, maar over mensen in een gecompliceerde wereld waarin ze allemaal in staat zijn tot slechte daden.
Revanche bevat typische kenmerken die een goede thriller moet bevatten. De duistere details zijn goed uitgewerkt, het verhaal verveelt geen moment, de personages zijn niet oppervlakkig en de vlotte schrijfstijl houdt het tempo en de spanning hoog. Toch hoop ik dat de lezers verder kijken dan deze kenmerken en open staan om met een literaire blik naar dit boek te kijken. Suzanna Esther heeft wel degelijk talent om het genre thriller met literatuur te verbinden.
Niet iedereen wil graag een teruggetrokken bestaan leven in een dorpje waar iedereen elkaar in de gaten houdt, maar Rachel moet door haar onrustige verleden deze keuze wel maken. Ze kocht van haar erfdeel een stuk grond, twee gebouwen en een loods in Bretagne. Om wat geld te verdienen en in haar onderhoud te voorzien, verhuurt ze kamers en vermaakt ze haar gasten met (spirituele) workshops. Heeft ze nu wel de rust die ze graag wil? Nee. Er worden achter haar rug plannen gemaakt om een snelweg op haar grond te bouwen en als dat nog niet genoeg is, staat haar zeventienjarige dochter opeens bij haar op de stoep en verschijnt haar verloren broer op het toneel. Welk geheim draagt Rachel met haar mee? Kan ze uit de wurggreep van haar verleden ontsnappen?
Revanche (2023) van Suzanna Esther (1966) wordt omschreven als een psychologische thriller. De schrijfster heeft veel ervaring met het creëren van psychologisch spannende verhalen, te zien aan haar groeiende oeuvre met veel positieve recensies en leeservaringen. Het is vanzelfsprekend dat ze in haar nieuwe boek haar lezers probeert te vereenzelvigen met haar personages. Dit heeft ze succesvol gedaan. De roman ademt spanning en hoe dieper de lezer in het verhaal zit, hoe sterker het een belevenis wordt, soms zelfs onderdrukkend en desoriënterend.
De kracht van het boek zit echter in de aandacht die Suzanna Esther in haar plot heeft gestoken en in de behandeling van grote thema’s uit het leven, zoals liefde, angst en de dood. Een groot deel van de thrillerschrijvers geeft een boodschap aan hun lezers mee en dit maakt hun boeken moralistisch. Het ligt er vaak te dik bovenop, waardoor het de lezer wegstoot. Suzanna Esther heeft gekozen haar boek geen boodschap te geven. Sterker nog: Je kunt als lezer niet bepalen wie goed en kwaad is, want die scheidslijn is heel dun in haar verhaal. Goede thrillers zijn niet rechtlijnig en Revanche behoort dus duidelijk tot deze categorie. Het boek gaat niet over het clichématige probleem van het oplossen van een moord, maar over mensen in een gecompliceerde wereld waarin ze allemaal in staat zijn tot slechte daden.
Revanche bevat typische kenmerken die een goede thriller moet bevatten. De duistere details zijn goed uitgewerkt, het verhaal verveelt geen moment, de personages zijn niet oppervlakkig en de vlotte schrijfstijl houdt het tempo en de spanning hoog. Toch hoop ik dat de lezers verder kijken dan deze kenmerken en open staan om met een literaire blik naar dit boek te kijken. Suzanna Esther heeft wel degelijk talent om het genre thriller met literatuur te verbinden.
4
Reageer op deze recensie
