Een echte Lieneke Dijkzeul , maar niet haar beste boek.

Lieneke Dijkzeul heeft al veel boeken geschreven, waaronder een aantal spannende boeken.
Een vorm van verraad is haar zevende boek in de serie met in de hoofdrol inspecteur Paul Vegter.

Deze aardige en integere inspecteur kennen we uit haar eerdere boeken, maar het blijft leuk en vertrouwd om opnieuw een boek met hem in een hoofdrol te lezen.
Andere bekende personages zijn Sjoerd Talsma , ook een politieman die al lang met Vegter samenwerkt en nog in een rouwproces zit vanwege het verlies van zijn vrouw Akke.
En dan is er nog Renee , een stuk jonger dan Paul , collega van hetzelfde politie bureau , met wie hij een relatie heeft en op het punt staat te gaan trouwen.
Na het overlijden van zijn eerste vrouw dacht hij dat een nieuwe relatie niet voor hem was weggelegd , maar met Renee is dat er toch van gekomen.

In de week voor zijn huwelijk krijgt Paul Vegter een dreigbrief met de boodschap “ik ga iets rechtzetten. “
En thuis blijkt er een tweede brief te zijn bezorgd, dit keer met een dreigement naar Renee.
Aanknopingspunten hebben ze niet , maar zorgen maken ze zich wel.
Dan wordt er op een nacht een aanslag op het huis van Paul gepleegd, met een kalashnikov.
Ze blijven verbijsterd achter.
Omdat de buurman van Paul , Warman , zich zorgen maakt, krijgen ze bewaking , maar echt blij zijn ze daar niet mee.
Paul en Renee zien deze twee mannen als een inbreuk op hun privacy.
Ondertussen loopt er een onderzoek naar de dood van een jongetje van drie jaar, die van een balkon is gevallen. De verklaring van de stiefvader van het kind vertrouwen ze niet en ze doen uitgebreid onderzoek.

Op de dag van het huwelijk van Paul en Renee wordt er opnieuw een aanslag op hen gepleegd, op het moment dat ze uit het gemeentehuis komen en tussen een haag van collega’s doorlopen.
Paul en Renee zelf hebben niets, maar er valt een - ogenschijnlijk toevallig - slachtoffer .

Het onderzoek vordert gestaag, ze krijgen steeds meer aanknopingspunten over wat er precies gaande is.
Het einde van het boek , de ontknoping, is verrassend.

Een vorm van verraad is goed geschreven, in de kenmerkende nuchtere schrijfstijl van Lieneke Dijkzeul. Geen poespas, wel af en toe een Friese uitdrukking, zoals bijvoorbeeld de dochters van Talsma, die de famkes genoemd worden.
Het verhaal verloopt redelijk traag , toch stoort dat niet.
Wat vooral opvalt is – zoals bij eerdere boeken van Dijkzeul – dat er veel sfeer in het boek zit. En goed uitgewerkte personages, vooral de vaste hoofdpersonages.
Bloedspannend is het verhaal niet, maar dat is ook niet de stijl van Dijkzeul .
Kortom , een goed geschreven boek met levensechte personages , waarbij het einde openlaat, hoe het verder met Paul en Renee zal gaan.