Ongelooflijk amusant

De afgelopen vijf boeken zijn we met Harry steeds terug in de tijd gereisd. We hebben de jonge William Shakespeare leren kennen, we hebben gezien dat dokters niet altijd de juiste bedoelingen hebben, we hebben Merlijn ontmoet, we hebben ontdekt hoe de grote Katharenschat is verdwenen en we hebben als piraat geleefd. Dit boek besloot het anders aan te pakken.

Dit keer komt een karakter uit het verleden naar onze tijd en wereld. En tussen het Antwerpen van de 14e eeuw en onze tijd zit toch nog wel wat verschil. Maar wat was het ongelooflijk hilarisch om deze arme man als een moderne Don Quichotte tekeer te zien gaan tegen auto’s en vliegtuigen en fietsen en wat was het tof om onze wereld door zijn ogen te bekijken.

Het romantiche subplot kwam voor mij dit keer een beetje uit de lucht vallen en van mij had het niet gehoeven (niks mis met gewoon een platonische vriendschap tussen een jongen en een meisje), maar dat mocht de pret niet drukken. Er was immers meer dan genoeg anders te beleven in dit verhaal.

En hoewel dit verhaal, in tegenstelling tot het voorgaande deel, niet zozeer spannend was, was het misschien toch wel mijn favoriete deel. Ik heb hardop zitten lachen, ik heb hoofdschuddend alle rare situaties gezien waarin de karakters nu weer belanden en ik vond het einde ook heel vermakelijk.

Volgende week alweer het laatste deel. Dat gaat toch wel een beetje gek zijn.