Heel vermakelijk

De boeken van Rick Riordan bevatten eigenlijk alle ingrediënten die een goed boek moet hebben. En hoewel ik niet als een blok voor Magnus Chase gevallen ben, zoals ik dat wel voor Percy Jackson deed, vond ik het alsnog een heel onderhoudend en goed geschreven boek.

Het verschil in beleving tussen de twee boeken is wel goed te verklaren denk ik. Van de Griekse mythologie weet ik gewoon ongelooflijk veel. Ik snap daar de kleine grapjes en verwijzingen, de toespelingen en knipogen. Daardoor krijgt het boek een extra dimensie wat dit boek voor mij niet had, omdat ik gewoon veel minder bekend ben met de Noorse mythologie.

Dat doet echter niks af van het verhaal. Zoals de eerste twee Percy boeken is het boek lekker vlot geschreven. Het leest heerlijk weg en ik ging er in een sneltreinvaart doorheen. Het boek kent een hele goede afwisseling tussen drama, spanning en humor, waarbij de hoofdstuktitels over het algemeen het meest hilarische van het hele boek zijn.

Daarnaast zijn de personages levendig, divers en zonder heel complex te worden toch goed uitgewerkt. Magnus is sympathiek zonder perfect te worden en zijn beste vrienden staan weliswaar niet op de voorgrond, maar krijgen toch genoeg tijd om zichzelf te ontwikkelen en steeds echter en echter te worden.

Ik ben benieuwd naar het volgende boek, maar ik ga eerst de Percy Jackson serie maar eens uitlezen!