Recensie Het verlies

‘Ik weet dat ze nog leeft. […] Ik weet het, maar ik kan het niet bewijzen.’

Politie-inspecteur Vincent Ruiz ontsnapt op een haar na aan de dood. Op een avond vissen zijn collega’s hem nauwelijks levend uit het koude water van de Theems. Ruiz kan zich niet herinneren hoe hij daar terecht is gekomen. Zijn enige aanwijzing is een foto die hij bij zich droeg, een foto van een meisje dat drie jaar geleden is verdwenen. Hoewel de vermeende dader achter slot en grendel zit, werd Mickeys lichaam nooit gevonden. Ruiz denkt dat ze nog in leven is en dat hij Mickey op de avond van zijn ongeluk probeerde vrij te krijgen.
Niemand gelooft hem, behalve psycholoog Joe O’Loughlin. Samen proberen ze te reconstrueren wat er is gebeurd, zodat Mickey gevonden en veilig thuisgebracht kan worden.


Bovenstaand is wat eigenlijk op de achterkaft meegegeven wordt, gelukkig wat minder dan bovenstaand, maar goed, ik lees ze toch al helemaal niet vlak voordat ik aan een verhaal begin...
Deze tweede titel van Robotham won de Ned Kelly Award for Crime Fiction (AUS) in 2005, een prijs die hij nogmaals won met zijn vierde titel Gebroken uit 2008. Ook Crimezone heeft inmiddels al 5 van zijn boeken gewaardeerd met 4 sterren, en de meest recente en zevende titel De Afrekening is sinds September 2011 beschikbaar.

Voor mij is het "slechts" de tweede titel die ik lees, en wat maakt nu dat ik het een sterk boek vind??? Er zijn altijd zoveel factoren te benoemen die als criteria te hanteren zijn, maar voor mij blijft dat het moet "pakken" , het tot leven komen van een verhaal, waarbij ik graag meerdere dingen uitgewerkt zie - het moet me intrigeren.
Inspecteur Ruiz is heel menselijk, geen prototype, eerder het buitenbeentje binnen het korps. Getekend door zijn afkomst en verleden (heel goed en opbouwend uitgewerkt) kan hij de zaak van Mickey na jaren niet loslaten. De puzzel van geheugenverlies is niet uniek maar wel goed toegepast. Veel complexer zijn de wendingen in de zoektocht naar daders en schuldigen, op meerdere levels!! Net zoals het labyrint van de door velen vergeten Londonse ondergrondse rivieren is niet altijd in een oogopslag duidelijk waar je je bevind; in de rivier of in het riool. Het geheel is makkelijk leesbaar en filmisch.
Kortom een spannend boek met body, gevoel en een goed plot.