Met ongedierte hoef je geen medelijden te hebben

Tweehonderd studenten die zich voor het Regiment hebben aangemeld, staan aan het begin van de laatste oefening van de SAS-selectie, het zwaarste Special Forces rekruteringsprogramma ter wereld.

Hen wacht een kilometerslange tocht door bergachtig landschap met zware bepakking en de wetenschap dat slechts een handjevol studenten het einde weet te halen. Maar voor ze kunnen starten, worden ze overvallen door zes mannen die dood en verderf zaaien. John Porter overleeft de aanslag ternauwernood en zint op wraak. Die kans krijgt hij als de overheid hem op het spoor zet van de overvallers, die allemaal naar een ander land zijn gevlucht. Samen met nog drie mannen vormt Porter het Strike Team dat de dodenlijst afwerkt, tot alleen de topman nog overblijft om mee af te rekenen.  

Voormalige SAS’er  Chris Ryan heeft diverse series geschreven, waarin altijd topsoldaten centraal staan. Dodenlijst is het tweede boek in de Strike Team-serie. Deel één, Tegenaanval, verscheen zo’n tien jaar geleden. John Porter heeft in Dodenlijst nog steeds niet het drama uit het eerste boek verwerkt. Destijds liet hij in Beiroet een kleine jongen in leven, wat later de levens kostte van drie van zijn collega’s. Porter vluchtte in de drank, zijn vrouw en dochter verlieten hem en hij vluchtte nog meer in de drank. Rokend en drinkend brengt hij zijn dagen door. Maar nu hij eindelijk een doel voor ogen heeft, het wreken van het Regiment, dringt het besef tot hem door dat hij de drank zal moeten laten staan als hij net zo scherp als vroeger wil worden.  

Hoe hem dat lukt, wordt in slechts  een paar woorden uitgelegd door Ryan, want die heeft net als Porter alleen het afwerken van de dodenlijst voor ogen. Het bestuderen van de prooi en daarna gewelddadig toeslaan is het belangrijkste in het boek. Ryan verspilt geen tijd aan het laten zoeken naar de volgende naam op de dodenlijst. Om een reden die verder niet wordt toegelicht, weet de prooi altijd exact wat het juiste adres is van de volgende persoon op de lijst, in de hoop zelf een snelle dood te krijgen. Bij het Strike Team hoeven de overvallers echter niet aan te kloppen voor een genadige dood. De Strike Teamleden martelen hen dood uit wraak, om daarna gelijk in het volgende hoofdstuk de volgende te bezoeken. Met ongedierte hoef je geen medelijden te hebben, denkt Porter nadat hij zijn zoveelste slachtoffer heeft gemaakt.  

Dodenlijst is vooral een keiharde wraakoefening met weinig plot en een flinterdun verhaal. Bevredigend voor degenen die misdaad keihard bestraft willen zien worden, maar meer ook niet.