Verdwenen onderscheid tussen fictie en true crime

Februari 1992. De 6-jarige Jeremy klopt aan bij het huis van zijn vriendje Joey om met hem te spelen. Joey is niet thuis. Jeremy wordt binnengelaten door de 26-jarige Ricky Langley, die een kamer huurt bij de ouders van Joey. Dat is de laatste keer dat Jeremy in leven is gezien. Drie dagen lang wordt er naar hem gezocht, totdat zijn lichaam in het huis wordt gevonden waar hij is verdwenen. Ricky Langley bekent direct dat hij Jeremy misbruikt en vermoord heeft. Hij wordt gevangengenomen en in eerste instantie ter dood veroordeeld. Twee latere rechtszaken zorgen er echter voor dat de straf wordt omgezet in levenslang.

Jaren later besluit Alexandria Marzano-Lesnevich, die rechten studeert, om zich in deze zaak te verdiepen. Ze ziet raakvlakken met wat haar zelf is overkomen. Als kind werd ze misbruikt door haar grootvader. Door haar naspeuringen naar Ricky Langley wordt ze weer geconfronteerd met het verleden.

In welke categorie valt Het bewijs van een lichaam? Het is geen thriller waarin spanning wordt opgebouwd door de jacht op een misdadiger. Meteen in het begin worden alle feiten namelijk al uit de doeken gedaan: wat er is gebeurd, wie het heeft gedaan en hoe het afliep. Wat rest is een onderzoek naar het waarom van dit alles, voor zover er een antwoord op die vraag gevonden kan worden. Afwisselend worden de jeugdjaren van Ricky Langley en van de auteur in flashbacks behandeld, waarbij de overeenkomsten steeds meer worden getoond. Marzano-Lesnevich spaart daarbij zichzelf en haar familie daarbij niet.

De auteur heeft een master behaald in creatief schrijven en dat is te merken aan haar schrijfstijl. Regelmatig komt de vraag omhoog of het toch niet allemaal fictie is, zoals zij de verbindingen legt en hoe alles samenvalt. ‘Ik stel me zo voor…’ schrijft Marzano-Lesnevich regelmatig bij de scènes waar ze zelf geen getuige van is geweest, wat ook makkelijk een literaire truc kan zijn. Maar dat is het dus niet. Marzano-Lesnevich is er op een bijzondere manier in geslaagd om in dit boek de scheidslijn tussen fictie en true crime op te heffen.

Richting het einde van het boek komen er ook bij de auteur zelf allemaal vragen omhoog. Wat betekent dit onderzoek voor haar? In hoeverre heeft ze zelf haar eigen verleden verwerkt? Hoe helpt dit haar om te begrijpen wat Ricky Langley heeft gedaan? Pasklare antwoorden zijn er niet, net als in het echte leven. Dat hoeft ook niet. Goede literatuur zet je aan het denken, en dat is precies wat Marzano-Lesnevich met dit boek doet.