Rusland is nog niet vrij

Van de ene op de andere dag raakt de Russische zakenman Andrej Zachov al zijn bezittingen kwijt aan de staat, met als reden dat hij betrokken is bij criminele activiteiten. Hij weet te vluchten naar het buitenland, maar zijn advocaat Igor Mazovski heeft minder geluk. Mazovski wordt opgepakt en overlijdt enkele maanden later in de gevangenis.  

Christine Lavergne en Steffen Rittershaus worden namens de Raad van Europa naar Rusland gezonden om de dood van Mazovski te onderzoeken. De geruchten gaan dat Mazovski zelf corruptie op het spoor was. De doodsoorzaak van Mazovski levert ook vraagtekens op. Het lijkt erop dat hij is gestorven omdat hem medicijnen en medische zorg werden ontzegd.Voor Lavergne en Rittershaus is het geen verrassing dat de getuigen die ze willen spreken, niet staan te springen om medewerking te verlenen. Rusland in de 21e eeuw blijkt nog steeds een ondoordringbaar front te vormen waar buitenlandse inmenging niet geduld wordt, tenzij door degenen die clandestien opereren.  

De Taak is het debuut van Robert Pollack die een juridische achtergrond heeft. Het onderwerp van dit boek is daarom geen vreemde keuze. In het nawoord zegt Pollack dat hij zich gebaseerd heeft op de zaak van de Russische fiscaaljurist Sergej Magnitski die in 2009 in de gevangenis overleed en wiens dood daarna onderzocht werd door de Raad van Europa.  

Pollack had de lezer een kijkje in de Russische cultuur kunnen geven, door delen van het verhaal door hun ogen te vertellen, maar daar heeft hij niet voor gekozen. Het gevolg is dat de lezer net zo’n buitenstaander blijft als Lavergne en Rittershuis, die hun best doen om tot de Russen door te dringen en antwoorden te krijgen, maar daar vaak niet in slagen. De enige keer dat het hen wel lukt om antwoorden te krijgen, wordt de getuige kort daarop vermoord en doen de autoriteiten alsof hun neus bloedt. Rusland kan een stuk transparanter lijken dan gesloten landen als bijvoorbeeld Noord-Korea en Turkmenistan, maar het land blijft een raadsel, ook in De Taak.  

Lavergne en Rittershaus krijgen tussendoor nog persoonlijk lastige keuzes voorgeschoteld, en daar is waar Pollack zijn personages regelmatig wegen laat inslaan, die niet voor de hand liggen bij uitgezonden Europese diplomaten en waarbij je ze zou willen toeschreeuwen dat ze het niet moeten doen. Een tikje meer geloofwaardigheid in de beslissingen die ze nemen, had het verhaal geen kwaad gedaan. Dat tikje geloofwaardigheid had ook toegepast mogen worden op het eind waar opeens in sneltreinvaart naar allerlei oplossingen wordt toegewerkt. Afgezien daarvan; prima debuut waarin vooral duidelijk wordt dat het Russische volk nog lang niet vrij is.