Oorverdovend rammelende plot

De uitreiking van de Gouden Koksmuts voor een vooraanstaand Zweeds restaurant belooft spannend te worden. De gedoodverfde winnaar die al tien jaar lang die prijs wint, staat op het punt om van zijn troon te worden gestoten door zijn rivaal en voormalige compagnon. Maar net voor de bekendmaking, doven alle lichten en wordt er een schot gelost. Vanja Stridh, hoofdredacteur van een blog over voeding, wordt getroffen, maar weet voor ze bezwijkt nog een cryptische aanwijzing te geven aan haar medewerkster Solveig Berg. Die gaat met deze aanwijzing direct op onderzoek uit, met in haar achterhoofd de vraag of Vanja wel inderdaad het beoogde slachtoffer was, of dat de kogel voor iemand anders bedoeld was.  

Stockholm cuisine is het tweede boek over journalist Solveig, die in deel 1 nog schreef voor haar blog Stockholm Confidential. Lennie Lee mag in dit boek ook weer zijn opwachting maken. Hij heeft na het eerste boek zijn gevangenisstraf uitgezeten en probeert weer op het rechte pad te komen. Nadat hij echter in een restaurant is gaan werken, accepteert hij het eerste, het beste aanbod om iets illegaals te doen.  

Om het in culinaire termen te zeggen: Zweden staat niet bekend om een indrukwekkende keuken, maar wat thrillers betreft is het vaak smullen geblazen voor fijnproevers. Dat wil niet zeggen dat alles geslaagd is wat uit Zweden komt. Hanna Lindberg heeft in Stockholm cuisine een aantal ingrediënten bij elkaar gegooid, waarschijnlijk in de hoop dat dat een thriller zou opleveren, maar het is uiteindelijk een misbaksel geworden.  

De plot van Stockholm cuisine rammelt oorverdovend, waarbij je je als lezer regelmatig afvraagt ‘Waarom gebeurt dit?’. De personages waar Solveig mee spreekt, lijken allemaal onder de invloed te zijn van een waarheidsserum. Zonder dat er enige aanleiding toe is, geven ze haar allemaal belastende informatie over zichzelf, met daarbij het verzoek om het stil te houden (aan een eigengereide journaliste die niet bekend staat om haar discretie). De politie wordt niet ingeschakeld als er iemand ontvoerd wordt, want ‘waarschijnlijk geloven ze het niet’. Dat zou in Stockholm cuisine trouwens best kunnen, want de politie is behoorlijk incompetent, zodat Solveig meer kan schitteren. De media schenken geen enkele aandacht aan iemand die uit een raam valt en op een hek gespietst wordt, want het zal wel zelfmoord zijn en dan is er geen nieuwswaarde. Nee, dan berichten ze liever over een bakkerijtje op het platteland waar een brand gewoed heeft, maar waar verder geen slachtoffers bij gevallen zijn.  

Zoveel voorbeelden. Hanna Lindberg is behoorlijk gemakzuchtig aan het werk gegaan en hoopte misschien mee te kunnen liften op de reputatie van Zweedse thrillers. Helaas. Zelfs het einde lijkt een grote klucht. Er komt ook geen verklaring waarom in het begin van het boek het licht uitging tijdens het schot. Misschien was Lindberg dat alweer vergeten. Dat is ook het beste wat je kunt doen met dit boek.