Leunt te zwaar op de naam van Cussler

Het begin van de twintigste eeuw. Het is de tijd van Rockefeller, van olieboringen en van de eerste auto’s die op benzine lopen. Het is ook de tijd waarin de serie over Isaac Bell loopt, die in dienst is bij detectivebureau Van Dorn.

In De scherpschutter onderzoekt Bell wie er baat bij heeft om de tegenstanders van Rockefeller te vermoorden. Hij vermoedt dat iemand Rockefeller deze misdaden in de schoenen wil schuiven. Door middel van een list kan hij dicht in de buurt van Rockefeller blijven, wat hem in dit boek onder andere in Rusland en Azerbeidzjan brengt, waar Rockefeller zijn handel wil uitbreiden. Maar Bell is niet de enige die is meegereisd naar deze landen.

Isaac Bell is één van de series die onder de naam van Clive Cussler verschijnt en die als medeauteur Justin Scott heeft. De serie is gelukkig niet een exacte kopie van Cusslers eigen held Dirk Pitt (zoals de serie over Kurt Austin wel is), maar tegelijkertijd is Isaac Bell wel net zo kleurloos als Kurt Austin. Die kleurloosheid kenmerkt ook de andere personages in het boek. Het enige onderscheid dat Bell bijvoorbeeld met de andere detectives van Van Dorn heeft, is dat ze een andere naam hebben.

Het aardige van Isaac Bell is de historische setting waarin de serie speelt. In deze tijd van snelle voertuigen en communicatie is het leuk om te lezen over auto’s die aangezwengeld moeten worden en hoe de telegrammen over en weer vliegen om elkaar te bereiken en op de hoogte te houden. In De scherpschutter komen de suffragettes voor die vechten voor vrouwenkiesrecht en weet Scott ook de onlusten in Bakoe in 1905 een plaats te geven. De oplettende lezer zal zelfs de theorie van Sigmund Freud over het onderbewuste in een flits voorbij zien komen.

De historische setting is gelijk ook het enige aardige aan het boek. Het verhaal zelf wordt in grote brokstukken verteld, die allemaal te snel aan elkaar verbonden zijn. Er is weinig tijd om ergens bij stil te staan. Op het eind van het boek wordt er een verklaring voor alle gebeurtenissen gegeven, die op zijn zachtst gezegd nogal ongeloofwaardig is. Dat doet behoorlijk afbreuk aan het boek. Met een acceptabelere uitleg over wat er allemaal gebeurd is, zou De scherpschutter beter te pruimen zijn geweest.

Nu leunt het boek veel te zwaar op de naam Clive Cussler, en zelfs dan valt het nog om.