Schreeuwt om het toepassen van 'Show, don't tell'

LaSoeur is met een karavaan onderweg naar haar bruidegom, als ze overvallen worden door een groep Blauwe Lijken, zoals ze genoemd worden. De gevangenen worden meegenomen naar een rotspaleis, waar LaSoeur vanwege haar bijzondere afkomst de keuze krijgt om 1000 nachten te dienen voor koningin Rah, waarna er over haar lot beslist zal worden. LaSoeur ontdekt al snel in een gemeenschap te zijn terechtgekomen waar weerzinwekkende wezens elkaars bloed drinken.
Dit boek wordt gepresenteerd als een bronvertelling in de Bloedwettenserie, wat wil zeggen dat het uit de doeken doet wat de voorgeschiedenis is van een personage uit de vorige delen. De serie wordt door de auteur in eigen beheer uitgegeven en mist qua schrijfstijl behoorlijk wat redactie. Het verhaal wordt verteld door LaSoeur, die de lezer daarbij geen enkele ruimte geeft voor een eigen interpretatie. Het boek schreeuwt om het toepassen van ‘Show, don’t tell’. Een gemiste kans, omdat het een aardig verhaal is voor bloeddorstige lezers die wel tegen een stootje kunnen.