Het testosteron spat er vanaf

Danny Black, werkzaam bij de SAS, krijgt een opdracht die op het eerste gezicht weinig uitdaging biedt: hij wordt de leider van een team dat in Nigeria een ambassadeur moet beschermen. Zijn opdracht begint eerder dan verwacht, want de ambassadeur wordt ontvoerd voor Black in Nigeria is. Black en zijn team zetten de achtervolging in en ontdekken algauw dat deze zaak groter is dan ze aanvankelijk dachten. De plaats waar de ontvoerden zich ophouden is namelijk tegelijkertijd een testplaats voor een besmettelijke ziekte. Erger nog: de tests zijn achter de rug en de vijand is klaar om dit biologische wapen in te zetten. Maar wie zijn ze, waar gaan ze toeslaan en kan Danny de aanslag op tijd verijdelen?

Chris Ryan is zelf een voormalige medewerker van de SAS die sindsdien zo’n vijftig romans heeft geschreven, waaronder diverse series. Spervuur is het derde deel in de serie over Danny Black. Het boek lijkt voornamelijk te mikken op mannelijke lezers: het testosteron spat er bijna vanaf.  De haantjes in het team van Black vechten elkaar zowat de pan uit. Zodra er een vrouwelijke militair aan het team van Danny wordt toegevoegd, lijkt er helemaal geen land meer met de mannen te bezeilen. De vraag wie de vrouw als eerste een beurt mag geven, wordt belangrijker dan de hele opdracht. Met zoveel onderling gekonkel is het een raadsel dat er nog iets van de missie volbracht wordt.

Toch valt er wat te zeggen voor Spervuur. Het is niet de zoveelste militaire thriller waarin onze held zonder enige moeite de vijand neermaait en rechtstreeks zijn doel haalt. Integendeel zelfs. De meeste doelen die Danny zichzelf stelt mislukken, met als gevolg een enorme ‘body count’ aan het einde van het boek. Zelfs de goeden overleven niet, ook al staan ze aan de goede kant. In hoeverre Danny zelf aan de goede kant staat is nog maar de vraag, want hij schuwt geen enkel middel om de informatie te verkrijgen die hij nodig heeft.

Ryan ontkomt er niet aan om af en toe wat toevalligheden en onverklaarbare zaken in de plot te gooien om het verhaal op gang te houden, maar dat wordt gemaskeerd door het tempo van de gebeurtenissen. De ontvoering van de ambassadeur is daar al een voorbeeld van: er wordt geen verklaring voor de ontvoering gegeven, maar het zet Danny wel mooi op het spoor van het biologische wapen.

Spervuur is voornamelijk een aaneenschakeling van keiharde militaire acties en wrede martelingen, met af en toe een menselijk element als er aan het thuisfront wordt gedacht. Maar al met al onderscheidt het zich wel van de middenmoot in dit specifieke, militaire genre.