Te veel financieel gedoe en te weinig actie

Struikelbank is het vierde boek van Sybren Kalkman rond hoofdpersoon Rob van Dam en hij heeft daarvoor de Haarlemse Debuutprijs (!) ontvangen. Kalkman en Van Dam zijn beiden accountant met pensioen.

Daags na de rampzalige Koninginnedag van 2009 gaat Kalkman naar zijn voormalige werkgever, waar hij in een gijzeling terechtkomt. Een vrouw heeft veel geld verloren met beleggingen door de kredietcrisis en ze komt verhaal halen. Na de noodlottige afloop van de gijzeling weet Van Dam de hand te leggen op een dossier van die vrouw, waarin informatie staat over de beleggingen die zij heeft gedaan. Aan de hand van dit dossier wil Van Dam uitzoeken wat precies de oorzaak was die de vrouw tot deze wanhoopsdaad dreef.

Als ex-accountant weet Kalkman waar hij over praat als het over de financiële achtergronden van de kredietcrisis gaat. In zijn boek en op zijn site zegt hij dat hij op zoek is gegaan naar het ontstaan van de kredietcrisis en dat hij zich boos maakte. Struikelbank weerspiegelt de persoonlijke mening van Kalkman. Het spanningselement heeft hij toegevoegd om het een leesbaar verhaal te maken.

Dat is ook de makke van het boek, tenminste voor wie het als thriller wil lezen. Er is veel uitleg over financiële toestanden, met af en toe wat actie om de vaart erin te houden. Struikelbank lijkt een boek dat Kalkman voornamelijk geschreven heeft met zichzelf als lezer in zijn achterhoofd. Daarnaast had er wel wat geschrapt mogen worden. Als een gepensioneerde met een hoop vrije tijd weidt Van Dam soms teveel uit over allerlei details die hem opvallen, maar die niet ter zake doen.

Dat Kalkman veel ervaring met schrijven heeft, is te merken. Er staan geen slechte zinnen in, maar tegelijkertijd boeit de schrijfstijl niet. Te veel financieel gedoe en te weinig actie maken van Struikelbank geen thriller voor een groot publiek.