Hebban recensie
Eigenzinnige advocaat
In een recensie van de Pittsburg Tribune staat: Als je Victor Carl in een rechtszaal tegenkwam, is de kans groot dat je hem niet zou mogen. Maar in de boeken van William Lashner komt Victor Carl best aardig over. Dat is een goede beschrijving van de advocaat. Hoofdpersoon Victor Carl. Carl is een egoist die het niet zo nauw neemt met de wet, maar op de één of andere manier weet hij zijn verhaal zo te doen, dat je je best kunt voorstellen dat je hetzelfde zou reageren in zijn situatie.
In Wie volgt? wordt Carl door zijn vader gevraagd een oude vrouw te helpen bij wie hij in het krijt staat. De oude vrouw wil graag nog eenmaal haar zoon Charlie zien omdat ze op sterven ligt. Charlie heeft dertig jaar geleden samen met zijn vrienden een galerij beroofd en wordt sindsdien gezocht door de politie. Hij biedt aan om het zelfportret van Rembrandt terug te geven als hem daarmee toegang tot zijn moeder wordt verleend. En daarmee breekt de hel los. Zijn oude vrienden willen ook graag een deel van de buit en tegelijkertijd zijn er nog andere mensen geïnteresseerd in het schilderij.
Daarnaast krijgt Carl nog te maken met wat andere zaken, die later (uiteraard, want zo gaat dat in dit soort boeken) te maken hebben met deze zaak: zijn zakenpartner Beth wordt bedreigd met uithuiszetting, een vrouw wil graag weer contact met haar dochter die bij haar ex-man verblijft en last but not least wordt Carl op een ochtend na een nacht doorzakken wakker met een mysterieuze tatoeage op zijn borst met de naam Chantal Adair.
Lashner heeft met De verliezers een geweldig boek geschreven. Dat komt vooral door het optreden van de tandarts in dat boek. Wie volgt? heeft helaas niet zon kleurrijk personage. Wat resteert is weliswaar een prima plot voor een rechtbankthriller met enkele toevalligheden die je nog wel voor lief kunt nemen, maar zo geweldig als De verliezers wordt het niet. De reden waarom de tatoeage op Carls borst werd gezet, lijkt puur effectbejag. Het enige waarin dit boek zich nog onderscheidt van andere rechtbankthrillers is de eigenzinnige advocaat Victor Carl. Maar dat is al reden genoeg om dit boek te lezen.
In Wie volgt? wordt Carl door zijn vader gevraagd een oude vrouw te helpen bij wie hij in het krijt staat. De oude vrouw wil graag nog eenmaal haar zoon Charlie zien omdat ze op sterven ligt. Charlie heeft dertig jaar geleden samen met zijn vrienden een galerij beroofd en wordt sindsdien gezocht door de politie. Hij biedt aan om het zelfportret van Rembrandt terug te geven als hem daarmee toegang tot zijn moeder wordt verleend. En daarmee breekt de hel los. Zijn oude vrienden willen ook graag een deel van de buit en tegelijkertijd zijn er nog andere mensen geïnteresseerd in het schilderij.
Daarnaast krijgt Carl nog te maken met wat andere zaken, die later (uiteraard, want zo gaat dat in dit soort boeken) te maken hebben met deze zaak: zijn zakenpartner Beth wordt bedreigd met uithuiszetting, een vrouw wil graag weer contact met haar dochter die bij haar ex-man verblijft en last but not least wordt Carl op een ochtend na een nacht doorzakken wakker met een mysterieuze tatoeage op zijn borst met de naam Chantal Adair.
Lashner heeft met De verliezers een geweldig boek geschreven. Dat komt vooral door het optreden van de tandarts in dat boek. Wie volgt? heeft helaas niet zon kleurrijk personage. Wat resteert is weliswaar een prima plot voor een rechtbankthriller met enkele toevalligheden die je nog wel voor lief kunt nemen, maar zo geweldig als De verliezers wordt het niet. De reden waarom de tatoeage op Carls borst werd gezet, lijkt puur effectbejag. Het enige waarin dit boek zich nog onderscheidt van andere rechtbankthrillers is de eigenzinnige advocaat Victor Carl. Maar dat is al reden genoeg om dit boek te lezen.
1
Reageer op deze recensie
