Doorsnee thriller

Patricia van der Broek studeerde geschiedenis in Groningen. Hoewel haar carrière daarin niet erg succesvol is geweest, draagt ze de geschiedenis van het vroegere en hedendaagse Parijs een warm hart toe. Tegenwoordig combineert zij schrijven met een baan als communicatieadviseur in de verstandelijk gehandicaptenzorg. In 2010 publiceerde ze het verhaal Puck Beukema en het geheim van madame Sourire. Dodelijk bedrog is haar eerste thriller en combineert haar liefde voor Parijs met haar ervaring in de zorg.

In een Parijse hotelkamer wordt een dode vrouw aangetroffen. Didi van Steenis is communicatieadviseur bij thuiszorgorganisatie Feniks in Groningen en was samen met collega en geheime minnaar Pieter van der Um op zakenreis. Pieter wordt naast het lijk van Didi aangetroffen en bekent de moord. Voor de Parijse politie een duidelijke zaak, maar rechercheur Jean François Thonnart vertrouwt de bekentenis van Pieter niet. Hij roept de hulp in van zijn jeugdvriend en collega, rechercheur Thiemo Ravenhorst van Team Grootschalige Opsporing in Groningen. Samen duiken ze dieper in de zaak en raken al snel verstrikt in een web van fraude, chantage, corruptie en ingewikkelde romantische verhoudingen bij Feniks, de werkgever van Didi en Pieter.

Dodelijk bedrog begint wat moeizaam doordat de eerste hoofdstukken heen en weer gaan in de tijd; vanaf het vierde hoofdstuk wordt het verhaal in chronologische volgorde verteld. Het is verwarrend en niet helemaal duidelijk waarom de auteur voor dit begin heeft gekozen. De hoofdstukken zijn kort en wisselen tussen het verloop van het onderzoek in Parijs en dat in Nederland. Een veelvuldig gebruik van de Franse taal en uitgebreide beschrijvingen van details staan het vlot lezen van het boek enigszins in de weg.

De personages worden erg consequent neergezet, zonder veel nuancering, waardoor ze nogal blijven hangen in een bepaald type persoonlijkheid. Dit leidt overigens wel zo nu en dan tot vermakelijke uitspraken en gedachten, zoals bij Anja Oude Ophuis, de manager van Feniks en helemaal type feeks: “Anja bleef er moeite mee houden dat verstandelijk gehandicapten meehielpen in de catering. Dat zag er gewoon niet fijn uit. Bovendien hadden die mensen met dakschade ontzettende moeite zelfs de meest basale opdrachten uit te voeren.”

Jean François en Thiemo komen als mens wat beter uit de verf. De lezer komt wel te weten hoe en wanneer zij elkaar hebben leren kennen, maar wat deze tegenstrijdige persoonlijkheden al die jaren aan elkaar gebonden houdt, blijft onduidelijk. Daarnaast spelen er zoveel romantische verhoudingen een rol dat je bijna een notitieboekje bij de hand moet hebben om ze allemaal te kunnen onthouden.

Dodelijk bedrog is uiteindelijk een wat doorsnee thriller geworden. Het thema van het financiële gesjoemel met het inkopen van zorg door zorginstellingen is origineel en actueel. Het verhaal mist echter het onvoorspelbare, de plotwendingen en echte spanning. De personages hebben veel stereotiepe trekjes en missen een meer diepgaande uitwerking van hun karakter. Dat de dader uiteindelijk diegene is die zo overduidelijk het minst verdacht is, draagt bij aan de voorspelbaarheid. Het thrillerdebuut van Patricia van der Broek is geen slecht boek geworden, maar ook niet één dat na het lezen al te lang blijft hangen.