Intiem verhaal over opgroeien onder moeilijke omstandigheden

Derk Visser begon zijn schrijverscarrière pas op latere leeftijd, op zijn 47e verscheen zijn debuut Patchouli. Niemand dacht dat het hem als schrijver zou lukken, aangezien hij aan het einde van de basisschool een leesachterstand en spellingsproblemen had. Inmiddels is Drama Queen zijn zesde jeugdroman en speelt het zich, net als zijn andere boeken, af aan de rand van de samenleving. Zijn werk in de jeugdhulpverlening zal zeker een rol spelen in zijn keus om te schrijven over jongeren uit kansarme milieus.

De 12-jarige Angel woont met haar moeder in een kleine flat in een deprimerende buurt. Haar moeder is slechts vijftien jaar ouder en verdient de kost als danseres in een stripteasebar. Iedere dag weer moet Angel voor zichzelf opkomen waarbij ze regelmatig haar vuisten en haar grote mond gebruikt. Behalve haar moeder laat ze niemand dichtbij komen, totdat Kayleigh in de flat tegenover haar komt wonen. Iets in Kayleighs gedrag raakt Angel, maar voordat ze er aan toe komt uit te zoeken wat er precies gebeurt tussen hen, is Kayleigh opeens verdwenen.

In drie delen die zich steeds afspelen in de decembermaand volgen we Angels zoektocht naar haar plekje in de maatschappij. Ze heeft geen hoge pet op van zichzelf, ze zoekt constant ruzie en is (te) druk omdat ze weigert haar Ritalin te slikken. Ook heeft ze het regelmatig moeilijk met haar moeder voor wier baan ze zich schaamt. In het geheim bezoekt ze haar eenzame opa, die ze van de alcohol en het roken probeert af te houden. Angels hart ligt op haar tong, ze laat zich door niemand de les lezen, is eerlijk, maar ook gevoelig en kwetsbaar. Dit laatste ontdekt ze wanneer ze zich aangetrokken voelt tot haar nieuwe overbuurmeisje. Kayleigh is alles wat Angel niet is: slim, beschaafd en bovenal een pacifist. Wanneer Angels opa in het ziekenhuis terecht komt lopen ze elkaar weer tegen het lijf en groeien ze opnieuw naar elkaar toe. Door Angels impulsiviteit verliezen ze elkaar voor een tweede keer uit het oog om uiteindelijk in het laatste deel de confrontatie aan te gaan met hun gevoelens.

De schrijfstijl van Derk Visser is direct en door de combinatie van de vele dialogen en het ik-perspectief vanuit Angel zit je als lezer dicht op haar huid. Het voelt bijna niet als het lezen van een boek, maar alsof het verhaal rechtstreeks aan de lezer wordt verteld. Angel is twaalf bij de start van het boek en vijftien in het laatste deel, maar in elke leeftijdsfase voelt ze levensecht. Er zijn veel meisjes zoals zij, die de wind niet mee hebben en zich stoer moeten voordoen om te overleven. In Drama Queen wordt deze multiproblematiek her en der aangestipt waardoor duidelijk wordt waar deze jongeren mee moeten leren omgaan. Als lezer zul je wel af en toe een wenkbrauw optrekken bij de veelheid aan heftige thema’s. De focus ligt echter duidelijk op Angels opgroeien onder moeilijke omstandigheden en hoe zij zich daardoor ontwikkelt. De relatie met haar moeder, zelf nauwelijks volwassen, is daarin een belangrijke factor. Zoals bij elk opgroeiend kind zijn er ruzies, is er schaamte en spijt; maar de liefde tussen hen is onvoorwaardelijk. En zo is er ruimte voor Angel om haar plek te zoeken en te vinden.

Drama Queen is een boek over opgroeien onder omstandigheden waar het hebben van meerdere problemen een vanzelfsprekendheid is, maar waar het verhaal van Angel klein, intiem en ook hoopgevend is.