Lezersrecensie
Prachtig debuut over muziek, identiteit en geloof
‘God is iets dat overal bestaat. Het is niet een of andere almachtige entiteit. Nee, God is betovering. Het is de verbinding die om iets of iemand heen plaatsvindt. Die betovering is overal.’
'Waar gezongen wordt,' heet het autobiografische debuut van Shula Tas. Het is misschien meer een novelle dan een roman, want in slechts 140 bladzijdes weet Tas een bijzonder verhaal neer te zetten.
Shula studeerde zang aan het conservatorium, maar stopte met zingen zodra ze was afgestudeerd. Wanneer haar buurvrouw vraagt waarom ze niet meer zingt, gaat Shula op zoek naar antwoorden. Ze duikt in haar familiegeschiedenis, die haar leidt naar haar Joodse voorouders. Shula maakt kennis met het jodendom en haar tradities en vindt er antwoorden op de vraag die haar alsmaar bezighoudt: waarom lukt het niet meer om te zingen?
Dit kleine, maar rijke verhaal gaat over muziek. Over hoe trauma's generatie op generatie doorgegeven worden, over de invloed die de Shoah vandaag de dag nog heeft. Het gaat over een zoektocht naar identiteit, over familie, over het joodse geloof. En dat alles in korte, heldere hoofdstukken beschreven. Het verhaal raakt, zonder dat het zwaar is. Aan de trauma's die het joodse volk heeft doorstaan worden weinig woorden gegeven en juist daarin schuilt de kracht; deze verschrikkingen zijn ook niet in woorden te vatten, maar leven nog steeds voort. Het woord 'eenvoud' lijkt te passen bij dit boek, terwijl het grootse thema's bevat. In de eenvoud schuilen heel wat mooie lagen.
De sfeervolle kaft is ook het benoemen waard, en gelukkig is de inhoud net zo mooi.
‘Het jodendom is leven, niet dood.'
'Waar gezongen wordt,' heet het autobiografische debuut van Shula Tas. Het is misschien meer een novelle dan een roman, want in slechts 140 bladzijdes weet Tas een bijzonder verhaal neer te zetten.
Shula studeerde zang aan het conservatorium, maar stopte met zingen zodra ze was afgestudeerd. Wanneer haar buurvrouw vraagt waarom ze niet meer zingt, gaat Shula op zoek naar antwoorden. Ze duikt in haar familiegeschiedenis, die haar leidt naar haar Joodse voorouders. Shula maakt kennis met het jodendom en haar tradities en vindt er antwoorden op de vraag die haar alsmaar bezighoudt: waarom lukt het niet meer om te zingen?
Dit kleine, maar rijke verhaal gaat over muziek. Over hoe trauma's generatie op generatie doorgegeven worden, over de invloed die de Shoah vandaag de dag nog heeft. Het gaat over een zoektocht naar identiteit, over familie, over het joodse geloof. En dat alles in korte, heldere hoofdstukken beschreven. Het verhaal raakt, zonder dat het zwaar is. Aan de trauma's die het joodse volk heeft doorstaan worden weinig woorden gegeven en juist daarin schuilt de kracht; deze verschrikkingen zijn ook niet in woorden te vatten, maar leven nog steeds voort. Het woord 'eenvoud' lijkt te passen bij dit boek, terwijl het grootse thema's bevat. In de eenvoud schuilen heel wat mooie lagen.
De sfeervolle kaft is ook het benoemen waard, en gelukkig is de inhoud net zo mooi.
‘Het jodendom is leven, niet dood.'
1
Reageer op deze recensie