Tragisch verhaal, op de mooiste manier

bekeerlinge is een op historische feiten gebaseerde roman over een Normandische jonge vrouw die zich uit liefde voor een Joodse jongen bekeert tot het Jodendom en met hem op de vlucht slaat. Het is de elfde eeuw.

In het verhaal ligt de focus op de jonge vrouw, de bekeerlinge. Gedurende het hele boek is ze op de vlucht. Telkens weer wordt ze opgejaagd. Haar leven is een opeenstapeling van tragische gebeurtenissen. Ondertussen reist de auteur de jonge vrouw als het ware achterna, door haar vluchtroute te reconstrueren. Dit boek is een reisverslag, maar het is ook een liefdesverhaal, een historische roman, een verhaal over een geloofscrisis.

De tragiek van het verhaal krijgt een zacht laagje door Hertmans bijzonder mooie taalgebruik: 'Ze geniet van de geur van smeulend vuur in de stegen, van oranjebloesem wanneer een regenbui over de stad trekt.' Hertmans beschrijft de natuur en de verschillende plekken die in het verhaal voorkomen in poëtische en kleurrijke taal, waardoor het verhaal iets dromerigs heeft. 'Bossen wilde rozen aan de oude hekken, vijvers met statig drijvende zwanen, een marktdag onder bloeiende lindebomen.'

Dit is een boek waarvan ik zeker weet dat ik het over een tijd ga herlezen. Het is een gelaagd verhaal en ik heb het idee dat ik er nog meer in kan ontdekken na een tweede keer lezen. Maar eerst even dit verhaal goed laten bezinken, want het greep me enorm aan. Een enorm tragisch verhaal, maar zo mooi en sensitief geschreven. Ik ben fan.