Lezersrecensie
Aangrijpende oorlogsroman over onbekend stukje geschiedenis
‘Hoe klein de wereld is’ is een bijzonder boek, alleen al door hoe het tot stand is gekomen. Auteur Walter Lucius begon aan het schrijven van het boek, maar kon het niet afmaken. Na zijn overlijden werkte Carla de Jong zijn verhaal uit. Het is een boek geworden over een onbekend stukje geschiedenis uit de Tweede Wereldoorlog. Het boek vertelt over hoe de oorlog Texel teistert en schijnt licht op hoe een Indische legerarts die op Texel wordt gestationeerd en het leven van een Texelse kunstenaarsdochter met elkaar vervlochten raken. En niet alleen hun levens, maar ook dat van een jonge NSB’er en een joodse jonge vrouw.
In het boek wordt gebruikgemaakt van het welbekende concept van twee verhaallijnen en wisselende perspectieven. Als lezer volg je het leven van de kunstenaarsdochter op Texel en het leven van de Indiase legerarts, die een reis aflegt van India, naar Duitsland en uiteindelijk op Texel terecht. Dit boek is een ‘slow burn’, het komt vrij traag op gang. De ene verhaallijn vond ik ook aanzienlijk interessanter dan de andere. De opbouw van het boek las prettig door de korte hoofdstukken, al waren de sprongen in de tijd soms wel wat groot.
Het geduld hebben loonde wel, want tegen het einde van het boek komt het plot in een stroomversnelling. Eenmaal het boek uitgelezen begreep ik dat het boek bijna 480 bladzijdes heeft. Er zit zoveel in dit verhaal. Het is een oorlogsroman, maar het gaat over familiegeheimen, een verstoorde vader-dochtererrelatie, over jaloezie, vergeving, liefde en vriendschap in oorlogstijd. Het had vooral in de eerste helft wat minder langzaam en uitgebreid gekund, maar dit boek is je geduld waard. Ontroerend en pijnlijk, een boek dat me bij zal blijven.
In het boek wordt gebruikgemaakt van het welbekende concept van twee verhaallijnen en wisselende perspectieven. Als lezer volg je het leven van de kunstenaarsdochter op Texel en het leven van de Indiase legerarts, die een reis aflegt van India, naar Duitsland en uiteindelijk op Texel terecht. Dit boek is een ‘slow burn’, het komt vrij traag op gang. De ene verhaallijn vond ik ook aanzienlijk interessanter dan de andere. De opbouw van het boek las prettig door de korte hoofdstukken, al waren de sprongen in de tijd soms wel wat groot.
Het geduld hebben loonde wel, want tegen het einde van het boek komt het plot in een stroomversnelling. Eenmaal het boek uitgelezen begreep ik dat het boek bijna 480 bladzijdes heeft. Er zit zoveel in dit verhaal. Het is een oorlogsroman, maar het gaat over familiegeheimen, een verstoorde vader-dochtererrelatie, over jaloezie, vergeving, liefde en vriendschap in oorlogstijd. Het had vooral in de eerste helft wat minder langzaam en uitgebreid gekund, maar dit boek is je geduld waard. Ontroerend en pijnlijk, een boek dat me bij zal blijven.
2
Reageer op deze recensie