Poëtische en filosofische overdenkingen

In Orbit gaat over zes astronauten die zich samen in een ruimtestation bevinden. Een verhaallijn heeft het boek nauwelijks, het is meer een verzameling poëtische beschrijvingen, gedachten en gebeurtenissen die samen een fonkelend mozaiek vormen. Letterlijk fonkelend, want ik heb denk ik niet eerder een boek gelezen met zo'n verfijnde, beeldende schrijfstijl.

'De steden zijn sterrenstelsels, met elkaar verbonden door wegen van gouddraad.’

Heel vlot leest het boek niet. De zinnen zijn prachtig, maar lang. Ik merkte dat ik vaak stukjes even herlas. Hierdoor deed ik langzaam over het boek, maar omdat ik er zo van genoot gaf dat niet.
Dit boek heeft iets filosofisch; het zette me constant aan het denken. Al zwevend jn de ruimte herzien de astronauten hun band met de aarde en de mensheid. En die overdenkingen zijn raak.

'Waarom zou je dit doen? Proberen te leven waar je nooit kunt gedijen? Proberen te gaan waar het heelal je niet wil hebben, terwijl er een perfecte aarde voorhanden is die dat wel wil.'

De astronauten observeren de aarde met haar natuurrampen, door de mensheid getekende grenzen en gevormd door begeerte. Als lezer krijg je een kijkje in hun hoofd en in hun leven binnen enkele muren die hen van eindeloze duisternis scheiden.

Een terechte winnaar van de Booker Prize. Een klein maar indrukwekkend boek.

'Zo voelt door de ruimte zweven voor mij, had hij gezegd. Nog niet geboren zijn.'