Rouw met een vervreemdend randje

Na onder de indruk te zijn van het debuut van Rinske Bouwman, ‘Een soort eelt’, werd mijn nieuwsgierigheid gewekt toen haar tweede roman uitkwam. Net als haar eerste boek gaat ‘Korstmos’ over rouw en neemt de relatie tussen mens en dier een prominente plek in.

‘Korstmos’ gaat over een stel; een buschauffeur en zijn vrouw, die terminaal ziek is. Het leven van de man staat daardoor in het teken van de zorg voor zijn vrouw en haar naderende einde. Hij vindt afleiding op een online platform, The Otherworld. Hier traint hij tijgers, geeft hij feesten en trouwt hij met een andere vrouw. De pijnlijke situatie in zijn echte leven, waarin hij de toestand van zijn vrouw ziet verslechteren, ontsnappen lukt hem echter niet. De grenzen tussen de verbeelding en de realiteit vervagen en het verhaal krijgt een absurdistisch randje, zoals we inmiddels van Bouwman gewend zijn.

Dit boek gaat over iemand missen die er nog is, over hoe het leven in een wachtstand kan komen te staan wanneer de dood binnensluipt. Ondanks het zware thema, zit troost door het hele boek verweven. Denkbeeldige gesprekken met dieren, een warme kat op schoot, een vriendschap op het online platform. De personages zijn heel menselijk en dat vond ik juist zo sterk. Het zijn mensen die je tegen zou kunnen komen, met een hobbelig dagelijks leven, een imperfecte relatie en worstelingen met eenzaamheid. Ik leefde met hen mee.

Ik vond het een ontroerend en af en toe vertederend verhaal, maar tegelijkertijd ook vervreemdend. Net als in ‘Een soort eelt’ wordt rouw voelbaar gemaakt op een originele symbolische wijze, iets wat ik erg kan waarderen. Een bijzonder boek.