Een kil verhaal met een kinderlijke schrijfstijl

De Franse schrijfster Christelle Dabos laat de lezer kennis maken met een heel nieuwe wereld. Een wereld waarin de aarde is opgesplitst in verschillende 'werelden' met elk hun eigen cultuur, hun eigen normen en waarden en hun eigen bevolking... Maar wanneer Ophelia wordt uitgehuwelijkt blijkt het verschil in werelden zo groot, dat de verschillen bijna niet te overkomen zijn.

Een boek met een ietwat politiek thema - al gaat het om fantasie-politiek, maar toch heeft het boek een karakter waarin duidelijk naar voren komt dat een wereld bestaat uit verschillende delen, met verschillende bevolkingen, verschillende gewoontes... en zo komt ook in dit boek duidelijk naar voren dat afkomst sterk van invloed is op de persoon die iemand is... Daarnaast behandeld het boek thema's zoals vertrouwen (of eerder wantrouwen), vriendschap, liefde en familie. Zo schets Dabos op geheel eigen wijze een wereld die weliswaar gedetailleerd beschreven is, maar er daardoor ook voor zorgt dat het boek met momenten traag geschreven is en veel geduld vraagt van de lezer.

Het boek beschrijft hoe Ophelia van haar eigen wereld vertrekt om kennis te maken met haar verloofde Thorn, zijn familie en zijn wereld. Positief is om te zien dat Dabos er in geslaagd is met het karakter van Ophelia een sterk vrouwelijk karakter neer te zetten, die durft haar eigen pad te volgen - helaas blijkt alleen al gauw dat de mogelijkheden daartoe zeer beperkt zijn.

De schrijfstijl van De ijzige verloofde heeft me niet om ver weten te blazen... soms te veel details, soms juist weer te weinig diepgang. Het is alsof Dabos er niet in geslaagd is daarin een duidelijke lijn door te voeren die ervoor zorgt dat de lezer van begin tot eind geboeid blijft. Daarnaast is de inleiding van het verhaal erg lang - waardoor eigenlijk pas de laatste hoofdstukken mij als lezer over de streep wisten te trekken.

Een boek dat geduld vraagt van de lezer, geduld om door te lezen, om de wereld en zijn karakters te leren kennen en zelfs geduld tot deel 2 omdat mijn gevoel ergens zegt dat aan het einde van het boek het eigenlijke verhaal pas begonnen is.

Een te lange inleiding met een krachtiger einde dat me evengoed, ondanks alle mindere elementen, toch erg nieuwsgierig maakt naar hoe dit verder zal gaan...