Lezersrecensie
Vriendschap en familie
Van Pelckmans uitgeverij de roman mogen ontvangen van
auteur Lieven Stoefs. De titel is
"De zomer toen".
De auteur ontving voor dit boek een werkbeurs van Literatuur Vlaanderen.
Op de cover zie je blauwe lucht met twee bomen.
De schrijfstijl is emotioneel. De korte hoofdstukken zetten je tot nadenken. De roman is geschreven in de "ik" stijl, dat raakt je.
Ik ben in Griekenland opgegroeid en rond mijn zevende jaar verhuisd naar Belgiƫ. Ik woonde daar met mijn ouders en mijn broers Tristan en Simon in een geweldig groot huis. Mijn vader was alcoholist. Hij was rekenkundig een genie en gedwongen door zijn ouders om er iets mee te gaan doen. Mijn moeder was onder andere hard, venijnig en zwijgzaam.
Ik kon ook onverwacht in woede uitbarsten. Totdat ik in een vriendengroep terecht kwam. Ik trok me aan hun op. Maar was het wel echte vriendschap of onverschilligheid? We gingen samen op vakanties, deden gekke dingen. Maar naarmate we ouder werden veranderde de vriendschap. Het voelde niet fijn meer. Mijn broer Tristan belde ik elke week in New York waar hij werkte bij een grote bank. Met Simon had ik een goed contact hij leeft, mijn inziens als, autonoom. Inmiddels kreeg ik een relatie met Anna en hieruit werd onze zoon Jakob geboren. Doordat de zogenaamde vrienden uit mij dagelijks leven verdwenen, kwamen er weer uitbarstingen. Ik raakte zelfs onze zoon Jakob in een speeltuin kwijt.
Later besefte ik, dat onze vader onder andere ons altijd met
een glimlach overal naar toe reed en ophaalden. Dat onze moeder onder andere ook onze boterhammen smeerde, onze troep op ruimde.
Deze roman zet je tot nadenken. Je gaat anders naar je ouders en broers of zussen kijken. Familie is vaste bodem maar kan ook drijfzand zijn. Deze zin raakte mij in mijn hart. De roman is echt een aanrader, omdat er voor iedereen wel herkenbare zaken zijn.
auteur Lieven Stoefs. De titel is
"De zomer toen".
De auteur ontving voor dit boek een werkbeurs van Literatuur Vlaanderen.
Op de cover zie je blauwe lucht met twee bomen.
De schrijfstijl is emotioneel. De korte hoofdstukken zetten je tot nadenken. De roman is geschreven in de "ik" stijl, dat raakt je.
Ik ben in Griekenland opgegroeid en rond mijn zevende jaar verhuisd naar Belgiƫ. Ik woonde daar met mijn ouders en mijn broers Tristan en Simon in een geweldig groot huis. Mijn vader was alcoholist. Hij was rekenkundig een genie en gedwongen door zijn ouders om er iets mee te gaan doen. Mijn moeder was onder andere hard, venijnig en zwijgzaam.
Ik kon ook onverwacht in woede uitbarsten. Totdat ik in een vriendengroep terecht kwam. Ik trok me aan hun op. Maar was het wel echte vriendschap of onverschilligheid? We gingen samen op vakanties, deden gekke dingen. Maar naarmate we ouder werden veranderde de vriendschap. Het voelde niet fijn meer. Mijn broer Tristan belde ik elke week in New York waar hij werkte bij een grote bank. Met Simon had ik een goed contact hij leeft, mijn inziens als, autonoom. Inmiddels kreeg ik een relatie met Anna en hieruit werd onze zoon Jakob geboren. Doordat de zogenaamde vrienden uit mij dagelijks leven verdwenen, kwamen er weer uitbarstingen. Ik raakte zelfs onze zoon Jakob in een speeltuin kwijt.
Later besefte ik, dat onze vader onder andere ons altijd met
een glimlach overal naar toe reed en ophaalden. Dat onze moeder onder andere ook onze boterhammen smeerde, onze troep op ruimde.
Deze roman zet je tot nadenken. Je gaat anders naar je ouders en broers of zussen kijken. Familie is vaste bodem maar kan ook drijfzand zijn. Deze zin raakte mij in mijn hart. De roman is echt een aanrader, omdat er voor iedereen wel herkenbare zaken zijn.
1
Reageer op deze recensie
