Een suikerzoet verhaal in een bikerjack

Sally Thorne werd bekend met haar debuut The Hating Game (Ik niet op jou). Het boek stormde de hitlijsten binnen en haalde de finale van de Goodreads Choice Awards. 99 procent van mij is de opvolger die de hooggespannen verwachtingen moet waarmaken.

Ex-fotograaf Darcy Barret deinst voor niets of niemand terug. Ze heeft de halve wereld over gereisd en werkt in een duistere bar, Devil’s End, waar voornamelijk discutabele figuren komen. Er is maar één iemand waar haar hart sneller van gaat kloppen en dat is Tom Valeska. Toevallig ook de beste vriend van haar tweelingbroer en daardoor onbereikbaar. Bovendien is hij verloofd met de prachtig Megan. Dubbel verboden terrein dus.

Als hij degene is die het huis van Darcy’s oma gaat opknappen, weet ze al snel dat ze nog net zo verliefd op hem is als vroeger. En hij zo te merken ook op haar. Als blijkt dat zijn verloving van de baan is, werpt Darcy zich in de strijd om Tom voor de volle honderd procent voor zich te winnen, maar daarvoor moet ze blijkbaar meer renoveren dan alleen een oud huis.

Thorne heeft een wervelende feelgood geschreven met een pittige dame in de hoofdrol, en een beest van een man als haar ‘leading man’.  Het verhaal wordt volledig vanuit Darcy verteld in korte hoofdstukken zonder tijdssprongen. Dat maakt dat je het verhaal zonder moeite in één ruk uitleest. De chemie tussen de personages knettert en hoewel ze allemaal goed omschreven worden, schieten er een aantal misschien toch een beetje door.

‘Misschien ben ik de kerels in deze bar wel zo goed de baas omdat ik in de baarmoeder al een alfamannetje op zijn nummer moest zetten.’

Darcy is een verfrissend personage. Het is niet het standaard meisje-meisje en ze knalt echt van de pagina’s met haar enigszins grove taalgebruik, suikerverslaving en liefde voor zoete wijn. Toch weet Thorne op een hele subtiele manier de gevoelige kant van Darcy in het verhaal te brengen, waardoor deze nog sterker overkomt. Op sommige momenten voel je echt met haar mee, en komt haar pijn en onzekerheid mooi en rauw over.

Op andere momenten is ze soms een beetje too much, waardoor een scène enigszins ongemakkelijk overkomt. Datzelfde geldt voor de relatie met haar tweelingbroer. Aan de ene kant is die prachtig omschreven, aan de andere kant gaan ze behoorlijk hard met elkaar om en is het grapje eigenlijk niet meer leuk. Hierdoor wordt hun zogenaamd goede band ook wat ongeloofwaardig.

Ook de chemie tussen Darcy en Tom is hier en daar wat wisselvallig. Het knalt en het knettert, en dat is heerlijk om te lezen, maar op sommige plekken schiet het wel heel erg van ja naar nee. Vooral Tom voelt als twee verschillende personen. Dat is ook een beetje hoe Darcy hem ziet, maar dan had dat wel sterker gemogen. Nu wil je hem af en toe slaan omdat hij zo oneerlijk met haar gevoelens omgaat.

Desalniettemin is 99 procent van mij een heerlijk ongecompliceerd verhaal zonder al te veel bijzaken. De vergelijking met de renovatie van het huis en Darcy’s hart is mooi gevonden, en geeft het verhaal net een beetje meer. Sally Thorne heeft een luchtige schrijfstijl met veel droge humor, waardoor je regelmatig hardop zit te lachen tijdens het lezen.