Lezersrecensie
Mijmeringen van een soldaat
Deze kortnovelle, De brief van Leonie geschreven door Onno van Gelder Jr., was aanvankelijk een monoloog die Onno mocht voordragen tijdens de 100 jarige herdenking van de Eerste Wereld Oorlog in 2018.
Het moest een monoloog worden van een mijmerende soldaat.
Het is 1928, 10 jaar na het einde van de oorlog.
Theo van Bockstael woont in een hotel in Oostende en zit aan zijn bureau, zichtbaar nerveus, hij heeft een brief ontvangen van Leonie Matton. Hij begint de brief voor te lezen.....
En dan komen de herinneringen, die eigenlijk àltijd aanwezig zijn....."vergeten? Wie het niet heeft meegemaakt, kàn niet begrijpen dat wij niet kunnen vergeten. En aan een Last Post of een Panorama, die genezen de wonde op onze ziel niet."
Het is een klein boekje, maar met een grote inhoud, mooi beeldend beschreven, je ziet het voor je hoe Leonie het station binnengaat, om haar man, na zoveel jaar in de armen te kunnen sluiten.
Ze is net zo opgewonden als toen hij kwam om om toestemming te vragen haar te mogen huwen.
Maar haar man heeft geen aandacht voor haar, hij zit vol met beelden uit de oorlog, de gewonde soldaten, de soldaten die hij niet heeft kunnen redden, of waarvan hij armen of benen moest afzetten. Hij vindt dat hij gefaald heeft. En dit werkt door in de rest van zijn leven. Hij kan niet meer liefhebben.
Het is een verhaal over hoe oorlogstrauma's door kunnen etteren, je verteren, hoe dat ingrijpt in je naaste omgeving.
Onno heeft dat heel indringend opgeschreven, het liet mij in ieder geval niet meer los.
Theo was destijds de rechterhand van Arthur Matton, die als chirurg dichtbij het front voor de gewonden moest zorgen. Theo zorgde voor zijn kleding, eten etc. Hij wordt zelfs gevraagd om de brieven van zijn vrouw Leonie te beantwoorden.
Voor Theo was het een 'geluk' deze job, hij hoefde tenminste niet de loopgraven in.
Direct vanaf het begin werd ik het verhaal ingezogen, waar gaat het over, hoe loopt het af.
Maar dat is aan de lezer.
Ik ben benieuwd naar de andere verhalen die deze schrijver nog in petto heeft!
Het moest een monoloog worden van een mijmerende soldaat.
Het is 1928, 10 jaar na het einde van de oorlog.
Theo van Bockstael woont in een hotel in Oostende en zit aan zijn bureau, zichtbaar nerveus, hij heeft een brief ontvangen van Leonie Matton. Hij begint de brief voor te lezen.....
En dan komen de herinneringen, die eigenlijk àltijd aanwezig zijn....."vergeten? Wie het niet heeft meegemaakt, kàn niet begrijpen dat wij niet kunnen vergeten. En aan een Last Post of een Panorama, die genezen de wonde op onze ziel niet."
Het is een klein boekje, maar met een grote inhoud, mooi beeldend beschreven, je ziet het voor je hoe Leonie het station binnengaat, om haar man, na zoveel jaar in de armen te kunnen sluiten.
Ze is net zo opgewonden als toen hij kwam om om toestemming te vragen haar te mogen huwen.
Maar haar man heeft geen aandacht voor haar, hij zit vol met beelden uit de oorlog, de gewonde soldaten, de soldaten die hij niet heeft kunnen redden, of waarvan hij armen of benen moest afzetten. Hij vindt dat hij gefaald heeft. En dit werkt door in de rest van zijn leven. Hij kan niet meer liefhebben.
Het is een verhaal over hoe oorlogstrauma's door kunnen etteren, je verteren, hoe dat ingrijpt in je naaste omgeving.
Onno heeft dat heel indringend opgeschreven, het liet mij in ieder geval niet meer los.
Theo was destijds de rechterhand van Arthur Matton, die als chirurg dichtbij het front voor de gewonden moest zorgen. Theo zorgde voor zijn kleding, eten etc. Hij wordt zelfs gevraagd om de brieven van zijn vrouw Leonie te beantwoorden.
Voor Theo was het een 'geluk' deze job, hij hoefde tenminste niet de loopgraven in.
Direct vanaf het begin werd ik het verhaal ingezogen, waar gaat het over, hoe loopt het af.
Maar dat is aan de lezer.
Ik ben benieuwd naar de andere verhalen die deze schrijver nog in petto heeft!
1
2
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Ans Blok
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
