Onrust op het chateau

'Godendrank' van Ilja Gort heeft als ondertitel “Een wijnboer kiest voor de misdaad”. Je wordt als lezer meegenomen in het humoristische verhaal van Abel Jongbloed. Abel woont in Amsterdam, maar is van plan om samen met zijn vrouw Angela te emigreren naar Frankrijk om daar zonder al te veel kennis en ervaring wijnboer te worden. Hun volwassen dochters Ezra en Lara zullen in Nederland blijven.
De lezer wordt in eerste instantie meegenomen in de zoektocht naar de geschikte locatie om deze droom uit te laten komen. Dat alleen al blijkt nog niet zo eenvoudig.

Uiteindelijk vindt Abel de ideale wijnboerderij in de Chaude, een deel van de Languedoc en kan hun droom werkelijkheid worden. De ene na de andere teleurstelling overspoelt Abel en Angela. Maar Abel blijkt zeer positief ingesteld te zijn. Hij probeert elke tegenslag om te buigen naar een nieuwe kans. Hij komt soms ook nogal naïef over, maar niet op een manier dat het storend is. In die zin vult zijn vrouw Angela hem goed aan. Zij denkt bij elk idee van Abel vaak net iets verder door en voorkomt daarmee een aantal problemen. Maar toch kan ook zij niet voorkomen dat een aantal op elkaar volgende gebeurtenissen en de inmenging van het dubieuze vriendje van dochter Lara voor veel problemen zorgen.

De sfeer van het Franse platteland wordt mooi neergezet. Zowel in de (wel enigszins karikaturale) personages als ook in de beschrijvingen van de plaatsen. De relatie met hun plaatsgenoten komt zoals je vaker bij emigraties ziet ook hier moeizaam op gang. Abel en Angela weten burgemeester Jean-Claude voor zich in te nemen.
Abel en Angela proberen zich aan te passen aan het leven op het Franse platteland. Een voorbeeld daarvan is de scene, waarin Abel bij een oudere en wat curieuze buurvrouw een zwaar geweer ("berendoder") koopt met bijna fatale gevolgen:
“De deur ging open. In een reflex kromde zijn vinger en in een geweldige explosie verdween een stuk van het plafond boven het hoofd van Angela en ze werd bedolven onder een wolk wit stof en brokken gips. Abel sloeg door de terugslag van de berendoder bijna achterover het raam uit. Angela stond stijf van schrik, bedekt met wit kalkpoeder, als een levend standbeeld in de deuropening. “Ik ben terug”, zei ze verbaasd.”

Niet alleen deze scene, maar zeker ook het einde van het verhaal is knallend te noemen. De stroomversnelling waarin het verhaal kwam naarmate het slot van het boek naderde stond wel in groot contrast tot het eerdere enigszins slepende tempo van de gebeurtenissen. Door het grote verschil in tempo zou het einde enigszins 'afgeraffeld' over kunnen komen.
Dit neemt niet weg dat Gort met dit boek zeker in de huidige roerige tijden een aantrekkelijk verhaal aan zijn lezers biedt om fijn bij te ontspannen. Tijdens het lezen van het boek wist Gort mij geregeld een lach te ontlokken.

Plot: 3
Leesplezier: 4
Schrijfstijl: 4
Originaliteit: 4
Psychologie: 2

Ik geef 'Godendrank' van Ilja Gort  3 sterren.