Een tijdloos bos

Deze heruitgave van De bomen van A. Alberts, zijn romandebuut uit 1953, is vooral in het begin even wennen. De zinnen zijn kort, kinderlijk soms, en er wordt consequent aangegeven wie wat zegt.

We gaan tot aan het bos, zei Fientje.
Waar is het bos? vroeg Aart.
Verder, zei Fientje. Ik ben er gister met Marie geweest.

Het verhaal begint in 1917. Aart, aan het begin van het boek een jongetje van een jaar of 8, zijn oudere zusje Fientje en hun moeder zijn in een huis aan de rand van een dorp komen wonen, vlak bij een bos. Ze hebben een meisje in dienst, Marie. Per rijtuig zijn ze aangekomen. Waar hun vader is, wordt niet duidelijk. Wel komt er vaak een oom langs, die de kinderen meeneemt om ritjes met zijn auto te maken.

We volgen Aart en Fientje die de omgeving ontdekken en vooral Aart is geïntrigeerd door het bos. Niet het kleine bosje dicht bij het huis, maar het grote bos in de verte. Marie woont verderop, aan de rand van dat bos, met haar ouders die boer zijn.

Lees verder op: https://www.tzum.info/2022/08/recensie-a-alberts-de-bomen/