Een goed verhaal heeft geen les nodig

Een lang geleefd leven, ruim zeventig jaar, met nog mooie jaren in het verschiet. Lessen van Ian McEwen opent met spannende scènes, over een pianolerares, over een vrouw die haar baby achterlaat bij haar man en over het leven van ouders van de hoofdpersoon.
In 572 bladzijden ontrolt zich het levensverhaal van Roland Barnes, waarin hij afwisselend het huidige moment beleefd, terugblikt en uiteindelijk ook vooruitkijkt.

Barnes is een twijfelende man, niet daadkrachtig, wel aandachtig en getalenteerd. De keuzes die hij maakt lijken onwaarschijnlijk, net zoals de gedragingen van de personen die hij beschrijft. Het lijken fantasieverhalen, maar gaandeweg krijgen alle personages meer gezicht, zeker als ze zelf aan het woord komen.

Met de ontwikkeling van de personages, zien we ook de ontwikkeling van de wereldgeschiedenis vanuit de gevolgen die dat heeft voor mensen zelf. Invoelbaar is het verhaal van het Oost-Duitse gezin, dat verbannen werd, maar vele jaren later Barnes opzoekt in Londen.

Bijzonder is de relatie tussen Roland en zijn zoon Lawrence, die opgroeid tot een evenwichtige volwassene met een stabiel gezin en zinvol werk. Aangrijpend is de relatie tussen Roland en Daphne, juist omdat die zo liefdevol is. In het samengesteld gezin voeden ze vier kinderen op die een hechte relatie met elkaar houden.

Lessen gaat ook over schrijven en schrijverschap. Hoe is het leven van een schrijver, hoe schrijf je een goed verhaal, ten koste van wat gaat schrijverschap. En welke les kan gehaald worden uit een goed verhaal. Of is dat van later belang. Het gaat ten eerste om een goed verhaal vindt de achtjarige kleindochter van Roland als ze een verhaal vertelt. Het grappige is, ik heb me deels door de vele bladzijden moeten worstelen. Maar nu ik het uit heb, valt alles samen en concludeer ik als eerste: Lessen is een goed verteld verhaal.