Lezersrecensie
whodunnit in een exculsieve countryclub
Moord in een countryclub tijdens een storm en iedereen is afgesloten van de buitenwereld. Klassieke who-dunnit! Helemaal mijn ding!
Privédetective Adam McAnnis heeft zichzelf laten uitnodigen voor een weekend bij een exclusieve countryclub. Maar hij heeft al snel in de gaten dat deze welvarende groep mensen die elkaar door en door kennen zich niet altijd bij elkaar op het gemak voelen, er hangt een onderhuidse spanning en elk excuus aangrijpen om de flessen wijn te openen, of erger. De wijn gecombineerd met de countryclub, die eigenlijk een jachtclub is en er dus heel veel wapens zijn, is dat een explosieve combinatie.
Eigenlijk is Adam McAnnis een beetje een verlopen figuur, goede opleiding gehad, vader een politieagent geweest maar om zich af te zetten is hij privé detective geworden. En nu wordt hij vooral ingehuurd om overspelige echtgenoten te volgen en te betrappen. Maar voor deze klus moest hij mee naar een countryclub en laat hij nou net een jeugdvriend hebben die daar komt…
Er zitten in het verhaal genoeg personages, 22 maar liefst. Het was even wennen om ze allemaal uit elkaar te houden maar gaandeweg het verhaal lukt dat veel beter. Bovendien staat er redelijk voorin een opsomming met familieverbanden. En je komt ze vaak genoeg tegen met een borrel in het clubhuis of bij een etentje waar er maar een select clubje is of het vreugdevuur. Genoeg te doen in de countryclub!
Het verhaal wordt verteld vanuit verschillende perspectieven: de alwetende verteller en vanuit het ik perspectief. Het ik perspectief wordt gebruikt om het verhaal te vertellen vanuit Adam. Het alwetende perspectief wordt vooral gebruikt voor achtergrond informatie in het algemeen, deze moordstrategie werd voor het eerst gebruikt door Agatha Christie of betekenissen van woorden of casusbesprekingen of wat je als lezer zou kunnen denken. En vooral dat laatste, haalde mij uit mijn leesflow.
‘Je bent alert – als doorgewinterde detectivelezer weet je dat een van die nieuwe personages waarschijnlijk de moordenaar is, maar welk personage?’
Geloof me, als lezer denk ik niet heel veel meer dan; ‘oh, die zou het kunnen zijn want…’ of ‘wat een engerd!’ Maar als er dan ook nog in het boek staat dat ik op moet letten dan raak ik helemaal in de war…
Al met al zijn het vooral de perspectiefwisselingen die mij uit mijn leesflow haalden en het open einde, zet de grijze cellen vooral even aan het werk! Dit samen maakte dat dit boek niet helemaal mijn ‘cup of tea’ is.
Privédetective Adam McAnnis heeft zichzelf laten uitnodigen voor een weekend bij een exclusieve countryclub. Maar hij heeft al snel in de gaten dat deze welvarende groep mensen die elkaar door en door kennen zich niet altijd bij elkaar op het gemak voelen, er hangt een onderhuidse spanning en elk excuus aangrijpen om de flessen wijn te openen, of erger. De wijn gecombineerd met de countryclub, die eigenlijk een jachtclub is en er dus heel veel wapens zijn, is dat een explosieve combinatie.
Eigenlijk is Adam McAnnis een beetje een verlopen figuur, goede opleiding gehad, vader een politieagent geweest maar om zich af te zetten is hij privé detective geworden. En nu wordt hij vooral ingehuurd om overspelige echtgenoten te volgen en te betrappen. Maar voor deze klus moest hij mee naar een countryclub en laat hij nou net een jeugdvriend hebben die daar komt…
Er zitten in het verhaal genoeg personages, 22 maar liefst. Het was even wennen om ze allemaal uit elkaar te houden maar gaandeweg het verhaal lukt dat veel beter. Bovendien staat er redelijk voorin een opsomming met familieverbanden. En je komt ze vaak genoeg tegen met een borrel in het clubhuis of bij een etentje waar er maar een select clubje is of het vreugdevuur. Genoeg te doen in de countryclub!
Het verhaal wordt verteld vanuit verschillende perspectieven: de alwetende verteller en vanuit het ik perspectief. Het ik perspectief wordt gebruikt om het verhaal te vertellen vanuit Adam. Het alwetende perspectief wordt vooral gebruikt voor achtergrond informatie in het algemeen, deze moordstrategie werd voor het eerst gebruikt door Agatha Christie of betekenissen van woorden of casusbesprekingen of wat je als lezer zou kunnen denken. En vooral dat laatste, haalde mij uit mijn leesflow.
‘Je bent alert – als doorgewinterde detectivelezer weet je dat een van die nieuwe personages waarschijnlijk de moordenaar is, maar welk personage?’
Geloof me, als lezer denk ik niet heel veel meer dan; ‘oh, die zou het kunnen zijn want…’ of ‘wat een engerd!’ Maar als er dan ook nog in het boek staat dat ik op moet letten dan raak ik helemaal in de war…
Al met al zijn het vooral de perspectiefwisselingen die mij uit mijn leesflow haalden en het open einde, zet de grijze cellen vooral even aan het werk! Dit samen maakte dat dit boek niet helemaal mijn ‘cup of tea’ is.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van beachhouseboeken
Gesponsord
Terwijl Emmy probeert de raadsels op te lossen die door twee verdwenen tienermeisjes zijn achtergelaten, realiseert ze zich dat ze hen nooit écht heeft gekend. Elke tiener heeft geheimen, maar wie zou ervoor willen moorden?
Twee zussen groeien op in de meedogenloos snel veranderende miljoenenstad Singapore met de hoge verwachtingen van hun moeder. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
Een sinister geheim bedreigt de bekendste Amerikaanse presidentsverkiezingen. De erfgenamen van A.C. Porter is de zesde winnaar van de Hebban Thrillerprijs.
