Hoofd-en bijrol

Je moet lef hebben om een boek over Cleopatra te schrijven in roman vorm. In het bijzonder wanneer de roman non-fictie wil presenteren. Een nogal schizofreen waagstuk!

De schrijfster slaagt hierin.

Het gaat over Cleopatra, maar ook weer niet. Telkens nemen andere van haar tijdgenoten het stokje over. Het gaat over Egypte, maar Rome wisselt stuivertje op het papier. De oosterse hegemonie, of toch de "Mare Nostrum"? Erotiek om de fantasie van de auteur, of voedsel voor de legende, zeg het maar. Het is veel van dit en weinig van alles.

Te vaak ook vraagt de schrijfster of we ons willen voorstellen wat zij zich voorstelt, en begint ze met "Stel je eens voor..."

Vooral de sensueel aantrekkelijke vrouw Cleopatra moet dan ten tonele verschijnen in een breed scala van erotische beschrijvingen, inclusief de bedgenoegens van medespelers.

Geen sterk geschreven autobiografie, verre van dat zelfs. Het zijn de foto's die het boek een tweede ster geven, zonder deze was het een leuk 1 ster stukje gebleven.