Helaas.

Een boek in één keer uitlezen lukt mij zelden. Dit komt doorgaans vanwege mijn voorkeur naar dikke boeken. Dit boek las ik wel aan een stuk, niet door z'n bescheiden driedimensionale omvang of het feit dat de lay-out zo ruim is dat een beter benutte pagina ruimte zou leiden tot een wel heel minzaam schrijfseltje, maar puur vanwege de dynamiek en kracht van het geschreven woord.

De Trooster heeft de kwaliteit om de behoefte in je op te wekken om je te identificeren met één van de personages uit het verhaal. Zo werd ik al snel de koster, mijn geliefde figuur uit deze roman.

Het boek had van mij een 5 sterren + gekregen wanneer ik bij het naderen van het einde van het klooster relaas was gestopt met lezen. Maar met zo'n pareltje doet men dit niet, helaas. Hoe meer naderbij de laatste bladzijde kwam, des te meer zakte het verhaal naar een teleurstelling.

Het was of de schrijfster plotsklaps in een schrijvers blokkade terechtgekomen was, en niet beters wist te verzinnen dan een schamel en afgeraffeld einde waarvan ik bij het lezen van de laatste zinnen getuige werd.

Ik lag het boekje met een teleurstelling dichtgeslagen weg en ging met de koster terug de stilte en bescherming van het klooster in...