Een vertelling

Het boek is geen verhaal, ook al doet de ondertitel dit vermoeden. Het is een vertelling van een jeugd, de jeugdjaren van Amos Oz, zoals ze hem voorstaan jaren later als volwassene.

Wanneer nu de tijdsspanne tussen jeugdig kind en volwassene schrijver meerdere jaren gaat omvatten neemt "Dichtung und Wahrheit" toe. Het kind groeit in de aanloop naar de tienerjaren, bladzijde na bladzijde, uit naar een wonderkind, en wordt in Amos' ogen een veel belezen, politiek volgroeide en maatschappij begrijpende prille mens.

Op het kinder ruggetje ligt de last van een vastgeklonken geschiedenis van zijn familie en het joodse volk, het heden wat zich gewelddadig een weg vecht en een toekomst nog gelegen in het embryo, veilig maar ook omgeven door breekbaarheid.

De vertelling laat zich niet snel gewonnen geven, is stug en taai, een erudiete opsomming die veel volharding van de lezer vraagt. Deze vastberadenheid wordt dan wel beloond. Niet royaal, spaarzaam met een enkel pareltje van een universum in universum, en kinderen zonder geschiedenis, vrij geboren van last verlost.

Uiteindelijk is het een vertelling van een ontluiking, en dat mag waar en niet waar zijn, liefde en duisternis.