Superspannende en snelle thriller

Ilse is docente en is van plan om haar nieuw betrokken appartementje op te knappen in de zomervakantie die voor de deur staat. Dan krijgt ze slecht nieuws te horen; haar zus Vera wordt vermist en de leden van het aupair-gezin waar zij werkte zijn allemaal vermoord. Ilse besluit om zelf te gaan zoeken maar dat gaat fout als ze door een dom ongelukje minimaal een week niet mag lopen. Claude, de zoon van de plaatselijke arts Pierre neemt haar mee om een paar dagen in hun villa op te knappen. Maar al gauw voelt het niet goed aan en wil Ilse zo snel mogelijk weg. Maar of dit lukt? Waarom is Claude het ene moment aardig om direct daarna om te slaan naar een creep? Wat begon als een zoektocht naar haar zusje Vera slaat om in een nachtmerrie en de vraag is of Ilse hieraan kan ontsnappen.
De proloog is direct spannend en dat lijkt een belofte voor de rest van het verhaal. De plot wordt snel opgebouwd, er zit weinig rust in het verhaal. Een enkele twist zorgt voor verrassingen waardoor je wilt blijven lezen. De schrijfstijl is soepel en net als de opbouw van de plot supersnel. Er is veel spanning aanwezig door het gehele boek, het zorgt ervoor dat het boek moeilijk weg te leggen is. De belofte van de proloog wordt dik ingelost.
De karakters zijn goed uitgeschreven en het is niet moeilijk om je in te leven in de hoofdpersoon Ilse. Haar gevoelens van angst, wanhoop en soms verslagenheid zijn heel goed voelbaar.
Marion Hartog van Banda heeft met De donor een superspannende en snelle thriller geschreven die moeilijk weg te leggen is.
Mijn dank aan Vrouwenthrillers en de Crime Compagnie waarvoor ik dit boek mocht lezen en recenseren.