Lezersrecensie
Is dit wel echt de waarheid?
Joël Dicker (1985) is een Zwitserse schrijver. Hij was nog maar tien jaar oud toen hij al een natuurtijdschrift oprichtte, waar hij uiteraard ook voor schreef. In 2005 debuteerde hij met de novelle Le Tigre, maar zijn grote doorbraak kwam in 2014 met De waarheid over de zaak Harry Quebert, vertaald door Manik Sarkar.
Marcus Goldman heeft na zijn eerste succesboek een writer's block. Een deadline is in zicht maar nog geen woord staat op papier. Dan hoort hij een bericht over een ruim dertig jaar verdwenen meisje dat gevonden zou zijn in de achtertuin van zijn mentor, sterauteur Harry Quebert. Op het lichaam van het lichaam van Nola Kellergan ligt het manuscript van de roman die Quebert zijn doorbraak naar het grote publiek heeft bezorgd. Marcus vertrekt naar Harry's huis in New Hampshire om de werkelijke toedracht rond de dood van Nola te achterhalen. Maar dat blijkt gecompliceerder te zijn dan verwacht en beetje bij beetje met behulp van rechercheur Perry Cahalowood wordt een heel web van intriges, leugens, halve waarheden ontpluist.
In het begin is het even inkomen in het verhaal, het begint rustig en de vraag rijst of dit een roman of een thriller is. Wanneer het lichaam wordt gevonden van Nola wordt het balletje aan het rollen gebracht en dat is ook direct de start van een rollercoaster aan leugens, halve waarheden en vele personages die hun opkomst maken.
Telkens wanneer er een stukje van de puzzel past en je denkt dat je al wat inzicht krijgt in het verhaal gooit Joël Dicker een twist in het verhaal en blijkt dat het stukje toch net niet goed past.
Elk hoofdstuk begint met een advies die Harry aan Marcus geeft over het schrijven van een boek.
'Weet je waarom schrijvers zulke kwetsbare wezens zijn, Marcus? Dat komt doordat ze twee soorten emotionele pijn kennen, dat wil zeggen twee keer zoveel als normale mensen: liefdesverdriet maar ook boekenverdriet. Een boek schrijven is hetzelfde als van iemand houden: het kan enorm veel pijn doen.'
Vele emoties komen voorbij in het boek; liefde van Harry en Nola, angst van Harry juist om die liefde voor Nola, jaloezie, haat maar ook humor.
Zoals wanneer Marcus zijn moeder aan de telefoon heeft:
'Stel je voor: een paar dagen geleden werd je vader achtervolgd door een grote zwarte auto, helemaal tot hij thuis was. Papa ging snel naar binnen en toen stopte die auto hier vlakbij in de straat.'
'Hebben jullie de politie gebeld?'
'Natuurlijk. Er kwamen twee auto's, met loeiende sirenes.'
'En?'
'Het waren de buren, die hadden een nieuwe auto gekocht! Zomaar, zonder iets te zeggen.'
De waarheid over de zaak Harry Quebert is gecompliceerd, zeer goed uitgebouwd en geconstrueerd, tot zelfs na de laatste bladzijde vraag je je af of je nu echt wel alles weet. Is alles gezegd en geschreven? Is dit echt de waarheid? Of is dit opnieuw een staaltje van schrijversparadijs? Wie zal het zeggen. Feit blijft dat De waarheid over de zaak Harry Quebert zijn 5* dik waard is.
Marcus Goldman heeft na zijn eerste succesboek een writer's block. Een deadline is in zicht maar nog geen woord staat op papier. Dan hoort hij een bericht over een ruim dertig jaar verdwenen meisje dat gevonden zou zijn in de achtertuin van zijn mentor, sterauteur Harry Quebert. Op het lichaam van het lichaam van Nola Kellergan ligt het manuscript van de roman die Quebert zijn doorbraak naar het grote publiek heeft bezorgd. Marcus vertrekt naar Harry's huis in New Hampshire om de werkelijke toedracht rond de dood van Nola te achterhalen. Maar dat blijkt gecompliceerder te zijn dan verwacht en beetje bij beetje met behulp van rechercheur Perry Cahalowood wordt een heel web van intriges, leugens, halve waarheden ontpluist.
In het begin is het even inkomen in het verhaal, het begint rustig en de vraag rijst of dit een roman of een thriller is. Wanneer het lichaam wordt gevonden van Nola wordt het balletje aan het rollen gebracht en dat is ook direct de start van een rollercoaster aan leugens, halve waarheden en vele personages die hun opkomst maken.
Telkens wanneer er een stukje van de puzzel past en je denkt dat je al wat inzicht krijgt in het verhaal gooit Joël Dicker een twist in het verhaal en blijkt dat het stukje toch net niet goed past.
Elk hoofdstuk begint met een advies die Harry aan Marcus geeft over het schrijven van een boek.
'Weet je waarom schrijvers zulke kwetsbare wezens zijn, Marcus? Dat komt doordat ze twee soorten emotionele pijn kennen, dat wil zeggen twee keer zoveel als normale mensen: liefdesverdriet maar ook boekenverdriet. Een boek schrijven is hetzelfde als van iemand houden: het kan enorm veel pijn doen.'
Vele emoties komen voorbij in het boek; liefde van Harry en Nola, angst van Harry juist om die liefde voor Nola, jaloezie, haat maar ook humor.
Zoals wanneer Marcus zijn moeder aan de telefoon heeft:
'Stel je voor: een paar dagen geleden werd je vader achtervolgd door een grote zwarte auto, helemaal tot hij thuis was. Papa ging snel naar binnen en toen stopte die auto hier vlakbij in de straat.'
'Hebben jullie de politie gebeld?'
'Natuurlijk. Er kwamen twee auto's, met loeiende sirenes.'
'En?'
'Het waren de buren, die hadden een nieuwe auto gekocht! Zomaar, zonder iets te zeggen.'
De waarheid over de zaak Harry Quebert is gecompliceerd, zeer goed uitgebouwd en geconstrueerd, tot zelfs na de laatste bladzijde vraag je je af of je nu echt wel alles weet. Is alles gezegd en geschreven? Is dit echt de waarheid? Of is dit opnieuw een staaltje van schrijversparadijs? Wie zal het zeggen. Feit blijft dat De waarheid over de zaak Harry Quebert zijn 5* dik waard is.
1
Reageer op deze recensie
