Ismaîl Mamo heeft met dit boek op een mooie en respectvolle manier zijn verhaal vertelt

Ismaîl Mamo (1996) werd geboren in Koerdistan. Hij vluchtte naar Nederland toen IS Syrië binnenviel. 'Mam, ik ben geen crisis' is zijn persoonlijke verhaal over deze vlucht.
Het verhaal over zijn vlucht verteld Ismaîl in 13 dagen aan zijn overleden moeder. Hij is terug in zijn geboortedorp Kobanî nadat hij 8 jaar geleden is gevlucht.
'Als burger draag je altijd de consequenties van politieke keuzes'.
Het is een mooi verhaal dat gevuld is met zoveel emoties; van humor tot afschuw, van angst tot veiligheid en van (veel) liefde tot (een klein beetje) haat. Door het gehele boek voel je de dankbaarheid van Ismaîl voor het feit dat hij nog een dag mag ademen, de kansen die hij heeft gekregen en de liefde van zijn familie en vrienden.
De schrijfstijl is fijn, het vertellen van zijn vlucht aan zijn moeder die op jonge leeftijd plots overleed en een man en elf kinderen achterliet, is geen drama-verhaal geworden maar een vlot lezend verhaal vol liefde.

De titel 'Mam, ik ben geen crisis' komt op dag 9 tevoorschijn wanneer hij verteld over het verzwijgen van zijn studiekeuze. Hij wilde geneeskunde studeren maar is uiteindelijk een geheel andere richting opgegaan.
'Het kind dat zich probeerde te bewijzen tegenover de vreemde maatschappij waarin hij leefde......Bewijzen dat hij geen crisis is. Mam, ik ben geen crisis'.

Ismaîl Mamo heeft met dit boek op een mooie en respectvolle manier zijn verhaal vertelt. Het zou een voorbeeld kunnen zijn voor de vele mensen met minder compassie voor vluchtelingen om te leren hoe deze medemens met respect te behandelen.
Dit boek heb ik mogen lezen voor de Hebban Debuutprijs 2025, mijn dank hiervoor.