De eenzaamheid en wanhoop is voelbaar

Stina Jackson (1983) is geboren en opgegroeid in Zweden. In 2006 is zij verhuisd naar Denver, Colorado en daar heeft zij haar debuut geschreven.

De Zilverweg bestaat uit 2 delen.
Het verhaal gaat over Lennart Gustafsson (Lelle) vader van Lina.
Lina is 3 jaar geleden verdwenen nadat zij door Lelle bij de bushalte aan de Zilverweg is afgezet. Lelle is een eenzame man nadat hij en zijn vrouw uit elkaar zijn gegaan. Hij is vasthoudend en blijft iedere nacht zoeken naar Lina. Overdag is hij een leraar op een middelbare school.
In zijn zoektocht wordt hij vergezeld door Lina, zij is overal waar hij is.
Meja is een tienermeisje die alleen door haar moeder Silje wordt opgevoed. Helaas is Silje geen stabiele vrouw en door gemaakte fouten in het verleden zijn ze vele malen verhuisd en is het moeilijk om echte liefde te vinden.
Wanneer ze via internet de zachtmoedige Torbjörn ontmoet, trekken ze bij hem in.
Meja is eenzaam en een buitenbeentje die plots de liefde vindt in Carl-Johan die samen met zijn 2 broers en ouders woont in een boerderij helemaal afgesloten van de gemeenschap.
Meja heeft Lelle als leraar en zo komen beiden met elkaar in aanraking.

Stina beschrijft in De Zilverweg de prachtige landschappen van Norrland gelegen in Noord-Scandinavie. Zij doet dit met zoveel gevoel dat je als lezer de koude voelt, bijna de sneeuw kan aanraken als je je ogen sluit.
Tevens weet zij met haar karakters Lelle en Meja de lezer te raken. Je kunt gewoon hun eenzaamheid en wanhoop voelen.
Alhoewel De Zilverweg als thriller staat aangegeven is het eerste deel van het boek niet spannend, dit komt pas in het tweede deel. Toch blijft er iets hangen van mysterie die onderhuids kruipt en die je als lezer koude rillingen geeft.
De Zilverweg is een boek die je meeneemt in de wanhoop, hoop, verdriet en liefde van zijn karakters en die je niet zomaar opzij kunt leggen.