Een verslag over de zoektoch naar een vader met stukken over de kampen die je koude rillingen bezorgen

Lilian heeft nooit een goede band of contact met haar vader gehad. In haar zoektocht naar hem ontdekt ze dat hij tijdens de Tweede Wereldoorlog terecht is gekomen in de kampen.
Door wat Ton de Bruijn daar heeft gezien en meegemaakt is hij nooit helemaal de oude geworden en leed hij aan ptss.
Dit heeft enorm veel effect gehad op zijn verdere leven en daardoor ook op dat van zijn dochter.

Het boek wordt omschreven als een roman.
Dit vind ik niet kloppen daar het meer een opsomming van feiten is dan een verhaal.
Het boek is geschreven alsof het een artikel in een tijdschrift betreft. Het is erg warrig en springt van de hak op de tak.
Ik vond het boek erg vlak, er zat weinig verloop in.
Daardoor vond ik het niet fijn lezen.

Het personage van Ton heeft me ontzettend geraakt door wat hij heeft meegemaakt en zichzelf daardoor verloor.
Vooral de stukken over de kampen zijn ontzettend indrukwekkend en zorgen voor kippenvel.

Door de schrijfstijl heb ik me verder niet erg kunnen inleven in de andere personages. Ik miste diepte en emotie, hoewel die zeker wel aanwezig geweest zijn, kwam dit in het verhaal niet genoeg naar voren voor mij.

Hoewel ik het onderwerp ontzettend interessant en intrigerend vind ben ik geen fan van het boek. Dit komt echt door de manier waarop het geschreven is.

Kortom: Een verslag over een zoektocht naar een vader met stukken over de kampen die je koude rillingen bezorgen.