Mooi boek met hoog Hollywood-gehalte

Dit boek had ik niet gekozen als ik er niet zulke goede verhalen over had gehoord. Dat dat lang niet altijd wil zeggen dat ik het dan óók een goed boek vind, daar ben ik wel achter inmiddels. Maar dit was ook zo een ander soort boek dan de (imo) vaak overhypete thrillers, dat ik dacht, 'waarom ook niet?'.

Rita (9) en Rosie (5) zijn zusjes. Hun vader is in de oorlog omgekomen toen hun moeder (Mavis) in verwachting was van Rosie.
Oma Lily (Mavis' moeder) helpt waar mogelijk.
Dan krijgt Mavis een relatie met Jimmy. Een agressieve kerel met nul intentie om voor de twee meisjes te gaan zorgen. Wel de lusten, niet de lasten, zo'n type. Maar dan wordt Mavis zwanger van hem en wil ze trouwen, zodat het kind geen bastaard wordt (remember, het speelt in 1948).
Jimmy gaat akkoord, mits de meisjes het huis uitgaan.
Mavis, labiel en bewust van de agressie van Jimmy, denkt dat na de geboorte alles weer in rustiger vaarwater komt en tekent papieren om de meisjes in een tehuis te laten verblijven.
Dat ze echter hiermee de volledige voogdij overdraagt, en daarmee dus alle ouderlijke rechten, beseft ze niet. Jimmy wel.

Als Lily erachter komt wat er gebeurd is, gaat ze op zoek naar haar kleindochters.
Alle instanties gaat ze af, met nul resultaat. Behalve dan dat de instanties zenuwachtig worden van deze volhardende dame. Want dat het niet uit het boekje is, zoals de zusjes zijn weggehaald, daarvan zijn ze zich uiteraard bewust.
Als Rita en Rosie dan ook nog eens uit het tehuis weglopen en bij hun moeder aankloppen, besluit de eigenaresse van het tehuis ze op de boot naar Australië te zetten, waar ze in een ander tehuis terecht kunnen.

Het duurt niet lang of de meisjes worden uit elkaar gehaald. Ze groeien afzonderlijk van elkaar op, waarbij Rita uiteindelijk het beste af is.
Als je leest wat er met Rosie gebeurt, wil je als lezer niets liever dan een happy end voor dat meisje.
Maar, als er dan jaren later daadwerkelijk.een gelukkige ontmoeting plaatsvindt, hangt dit van wel erg veel toevalligheden aan elkaar. Australië is niet echt klein te noemen, dus what are the odds?
Maar je gunt het Rosie zo, dus vooruit.
Zouden de zusjes elkaar weer vinden?
En hoe vergaat het Mavis en Lily?

Ik vind het een mooi boek. Een beetje een Hollywood-script, dat wel. Alles zit erin, geluk en verdriet, liefde en dood, onschuld en haat, trouw en de broodnodige portie toeval.

Met toch bijna 500 blz was het boek binnen een dag uit (toegegeven, momenteel zit ik met griep thuis en heb verder weinig om handen), wat wil zeggen dat het prettig leest en dat het verhaal je vasthoudt. Je wil weten hoe het iedereen vergaat en of de zusjes elkaar en hun familie weer terugzien

Ik geef dit boek dan ook de mooie score van 4,5 duimpjes

http://www.watiknouvind.com/2018/03/wat-ik-nou-vind-van-de-verloren.html