Wat ik nou vind van 'Zwarte ziel'?

Dit boek ontving ik als recensie-exemplaar van de Crime Compagnie, waarvoor dank!

Eerder las ik van deze auteur 'Een nieuw begin' en 'Uitgeschakeld'.
Over beide boeken was ik enthousiast, waardoor ik natuurlijk ook erg graag 'Zwarte ziel' wilde lezen.
Komt nog bij dat er nog een los eindje zat aan het eind van 'Uitgeschakeld', en ik wilde erg graag weten hoe dat af ging lopen.
Want dit is het 3e boek in de reeks over rechercheur Jennifer Brugman, waarvan alle boeken ook prima los te lezen zijn. Maar dat zou ik niet doen, gewoon lekker allemaal lezen en in de juiste volgorde. Is toch gewoon het leukst ;)

In dit deel krijgt Jennifers team te maken met de vondst van een verminkt kind in de Maas.
Al snel blijkt er nóg een kind vermist te zijn en worden alle registers opengetrokken om dit meisje te vinden. Zelfs de registers waar het grootste deel van het team niet aan wil; een paragnoste, Evie, wordt ingeschakeld.

De zaak lijkt iedere keer vast te lopen, omdat de ouders van de kinderen niet willen praten en niet eerlijk lijken.

Jennifer heeft het gevoel tegen een muur op te lopen, en niet alleen qua werk. Ook haar vriend lijkt een ander spoor dan zij te bewandelen en daarnaast speelt nog 'dat eindje' uit het vorige boek.
Bovendien lijkt Evie meer interesse te hebben in Jennifers privéleven dan in de zaak waarvoor ze gevraagd is...

Allemensen, in een rotvaart heb ik dit boek gelezen, ik wilde het écht niet wegleggen!
Na de lugubere vondst meteen aan het begin van het boek, wil je maar één ding: die dader moet gepakt. Het monster!
Het duurt lang voordat de boel duidelijk wordt, wie het gedaan heeft, waarom etc.
Er zijn verschillende personages die door de auteur in het zoeklicht worden gezet, die de schuldige zouden kunnen zijn.
Maar bij geen van allen krijg je als lezer overtuigend bewijs, het blijft allemaal een beetje gissen en dat maakt dat die muur waar Jennifer tegenop liep ook bij jou, als lezer van dit boek, pontificaal op je pad komt te staan.

En het genoemde losse eindje? Daar komt heel lang geen duidelijkheid over, het blijft (wanneer je de eerdere boeken hebt gelezen) in je hoofd zeuren want je wéét dat daar nog iets mee moet, dat het er nog aan zit te komen.
En dat gebeurt uiteindelijk dan ook.
Pats boem. Zo. Ook geregeld. Een beetje abrupt, vond ik het. Dat had van mij persoonlijk meer aandacht mogen krijgen.

Komt er nog een vervolg in deze serie? Aan de ene kant denk ik dat het goed is zo, het verhaal van Jennifer is misschien wel klaar zo.
Anderzijds biedt het einde weer heel nieuwe mogelijkheden voor Jennifer.

Hoe dan ook, met of zonder Jennifer, ik hoop nog veel meer boeken van Angelique Haak te lezen.
4 duimpjes!