Mooi 2e deel

Direct na Rozengeur en regenwater wist ik dat ik deel 2 ook zou gaan lezen. Ik had zo genoten van de verhalen over de Groene Meander. Dus toen ik gevraagd werd om ook Vlinders en violen te lezen, hoefde ik daar niet over na te denken.

Dit keer lezen we mee met Tess. Haar vader is na een beroerte nog steeds niet thuis en vraagt Tess dikwijls om voor zijn huis, planten en volkstuintje te zorgen. Maar echt niet dat Tess terug zal gaan naar de volkstuinen na die pijnlijke gebeurtenis in het verleden.

Als blijkt dat er in de nabije toekomst toch een kans is dat haar vader met weekendverlof mag, schrikt Tess enorm en gaat ze met kloppend hart terug naar de Groene Meander. Daar waar ze toch ontzettend veel uren heeft doorgebracht in haar gelukkige jeugd, tot dat ene moment.

Als ze dan eindelijk genoeg moed verzamelt heeft, treft ze Rayan, een vroegere jeugdvriend. Maar zo onschuldig als hij vroeger was, zo ziet hij er zeker niet meer uit, zo vol tatoeages en zijn kale hoofd. Als hij dan ook nog meegenomen wordt in een politieauto, voorspelt dat niet veel goeds.

Vlinders en violen lijkt het meest weg te hebben van een luchtige feelgood. Toch stipt van Helden ook dieperliggende thema's aan zoals bv een trauma uit de jeugd, die beide personages op hun eigen manier gevormd heeft. Maar die ook een behoorlijke rol spelen in het leven van Rayan. (Ik ga er niet over spoileren)
Werkgeluk, de zorg in Nederland en criminaliteit krijgen een rol in het verhaal.
Toch kan ik niet anders dan concluderen dat het verhaal heerlijk vlot leest en voor mij daarom uitkomt op een feelgood, die je zou moeten lezen als je van tuinieren, moestuinen of juist van heerlijk wegdromen houdt. Het verhaal is zo beeldend beschreven, dat ik ook dit keer heerlijk meerdere uren heb doorgebracht op de Groene Meander.