Lezersrecensie
Good, Bad Girl (3,5 sterren)
Good, Bad Girl is vanuit het Engels vertaald door Catalien van Paassen
Cover
Een zwarte cover met daarin op de achtergrond een vrouwengezicht verwerkt. Haar ogen zijn bedekt met een oranje balk. In grote roze letters staat de titel en daartussen in kleine witte letters staan een aantal prikkelende woorden. Deze zorgen ervoor dat dit boek gelijk opvalt!
Het verhaal
Wanneer er een vrouw wordt vermoord in een verzorgingstehuis blijkt dit een link te hebben met een ontvoering van een baby dat 20 jaar geleden is gebeurd.
Edith, een eigenwijze koppige 80 jarige, heeft het absoluut niet naar haar zin in het verzorgingstehuis. Haar leugenachtige verzorgster Patience begrijpt de oude vrouw, waar ze inmiddels een band mee heeft opgebouwd, goed. Samen smeden ze een plan om Edith ongezien het tehuis uit te krijgen. Edith wil ontsnappen.
Clio, de dochter van Edith, heeft summier contact met haar moeder. Ze wil liever helemaal geen contact en komt dan ook alleen bij haar als het echt moet. Dan kruist er iemand Clio haar pad. Iemand waarvan Clio vindt dat het een onbetrouwbare vrouw is. Ondanks het dreigende gevaar beseffen de drie vrouwen dat ze met z’n drieën de mysterieuze zaak die drie verdachten, twee moorden en een slachtoffer kent, samen op moeten lossen.
Mijn mening
In begin van ‘Good, Bad Girl heb ik even moeten wennen aan de personages en hun eigen verhaallijnen. Het was een tijdje niet duidelijk wat sommige met elkaar te maken hadden. Gedurende het verhaal komen de personages steeds vaker op elkaars pad en wordt het steeds duidelijker.
Edith haar personage spreekt mij erg aan. Het is een pientere oude dame die weet wat ze wil, maar ook weet wat haar valkuilen zijn. De quote die zij op enig moment zegt tegen haar verzorgster vind ik er een die absoluut klopt en eentje voor op een tegeltje! Deze quote luidt als volgt:
‘Het ergste soort hartzeer is als iemand van wie je houdt iemand wordt van wie je niet meer kunt houden.’
Good, Bad Girl is geschreven in een prettige schrijfstijl en leest vlot weg. De auteur heeft sommige van personages wel een complex karakter gegeven. Doordat de vrouwen, ondanks dat ze liever niets met elkaar te maken willen hebben, samen moeten werken leren ze elkaar beter kennen. Van sommige gebeurtenissen vind ik dat ze voorspelbaar zijn. Toch heeft Alice Feeney aan het einde van Good, Bad Girl nog iets bedacht dat ik niet aan zag komen. Ik heb me goed vermaakt met deze thriller.
Good, Bad Girl krijgt van mij 3,5 sterren.
Cover
Een zwarte cover met daarin op de achtergrond een vrouwengezicht verwerkt. Haar ogen zijn bedekt met een oranje balk. In grote roze letters staat de titel en daartussen in kleine witte letters staan een aantal prikkelende woorden. Deze zorgen ervoor dat dit boek gelijk opvalt!
Het verhaal
Wanneer er een vrouw wordt vermoord in een verzorgingstehuis blijkt dit een link te hebben met een ontvoering van een baby dat 20 jaar geleden is gebeurd.
Edith, een eigenwijze koppige 80 jarige, heeft het absoluut niet naar haar zin in het verzorgingstehuis. Haar leugenachtige verzorgster Patience begrijpt de oude vrouw, waar ze inmiddels een band mee heeft opgebouwd, goed. Samen smeden ze een plan om Edith ongezien het tehuis uit te krijgen. Edith wil ontsnappen.
Clio, de dochter van Edith, heeft summier contact met haar moeder. Ze wil liever helemaal geen contact en komt dan ook alleen bij haar als het echt moet. Dan kruist er iemand Clio haar pad. Iemand waarvan Clio vindt dat het een onbetrouwbare vrouw is. Ondanks het dreigende gevaar beseffen de drie vrouwen dat ze met z’n drieën de mysterieuze zaak die drie verdachten, twee moorden en een slachtoffer kent, samen op moeten lossen.
Mijn mening
In begin van ‘Good, Bad Girl heb ik even moeten wennen aan de personages en hun eigen verhaallijnen. Het was een tijdje niet duidelijk wat sommige met elkaar te maken hadden. Gedurende het verhaal komen de personages steeds vaker op elkaars pad en wordt het steeds duidelijker.
Edith haar personage spreekt mij erg aan. Het is een pientere oude dame die weet wat ze wil, maar ook weet wat haar valkuilen zijn. De quote die zij op enig moment zegt tegen haar verzorgster vind ik er een die absoluut klopt en eentje voor op een tegeltje! Deze quote luidt als volgt:
‘Het ergste soort hartzeer is als iemand van wie je houdt iemand wordt van wie je niet meer kunt houden.’
Good, Bad Girl is geschreven in een prettige schrijfstijl en leest vlot weg. De auteur heeft sommige van personages wel een complex karakter gegeven. Doordat de vrouwen, ondanks dat ze liever niets met elkaar te maken willen hebben, samen moeten werken leren ze elkaar beter kennen. Van sommige gebeurtenissen vind ik dat ze voorspelbaar zijn. Toch heeft Alice Feeney aan het einde van Good, Bad Girl nog iets bedacht dat ik niet aan zag komen. Ik heb me goed vermaakt met deze thriller.
Good, Bad Girl krijgt van mij 3,5 sterren.
1
Reageer op deze recensie
